Ploffen en floppen

Opeens was het afgelopen, de gedoogconstructie. Boze mannen voor de microfoon. Er dwarrelden nog wat papiertjes neer. Snippers van wat een Catshuisakkoord had moeten worden voor nog meer bezuinigingen. Maar tussen die snippers zat iets opmerkelijks. Minder bezuinigen op passend onderwijs en schrappen van prestatiebeloning.

Wat premier Rutte bij de start van de coalitie nog aanprees als een grote stap voorwaarts – we gaan leraren die goed zijn beter betalen – slikte hij dus zelf weer in. Bezuinigingen op passend onderwijs die door het kabinet, de minister en VVD-Kamerleden als allernoodzakelijkst werden gepresenteerd, verdwenen voor de helft.

Maar goed, het gedoogkabinet was geploft. Het Catshuisakkoord was een waardeloos stuk papier geworden. Binnen een paar dagen timmerde de Kunduz-coalitie een nieuw plan in elkaar. Daarin worden de bezuinigingen op passend onderwijs helemaal teruggedraaid en prestatiebeloning definitief geschrapt. Dat durft hopelijk niemand weer te veranderen ná de verkiezingen van 12 september.

Het terugdraaien komt niet uit de lucht vallen. Het massale verzet van al het onderwijspersoneel heeft de politiek duidelijk gemaakt dat voor beide maatregelen geen draagvlak bestond. Niet in het onderwijs en niet in de maatschappij. Wat irriteert is dat het kabinet dit ook zonder het Catshuisakkoord had kunnen regelen. Maar geflopt beleid zomaar inslikken, zou in de ogen van CDA, VVD en PVV een teken van zwakte zijn geweest. Nooit toegeven aan maatschappelijk verzet was vast een afspraak binnen de gedoogcoalitie.

Die bezuiniging op passend onderwijs heeft twee jaar lang als een donkere wolk boven scholen en personeel gehangen. Ingevoerd, uitgesteld, doorgevoerd en nu gelukkig toch van de baan. Sommige leraren kozen er voor om zelf te vertrekken. Scholen hebben tweemaal ontslagbrieven verstuurd, reorganisatieplannen gemaakt. Onrust bij al het onderwijspersoneel. En dat allemaal vanwege een rechtse hobby met prestatiebeloning en daardoor domme bezuinigingen op de zwakste leerlingen. Verbijsterend dat politici dat allemaal voor hun rekening hebben willen nemen.