blad nr 6
26-3-2011
auteur R. Sikkes
Commentaar

De grootste saneringsoperatie sinds jaren

Tussen twee zinnen door gaf CDA-minister Marja van Bijsterveldt in het Kamerdebat toe dat de bezuinigingen wel eens 6000 banen zouden kunnen kosten, zoals de AOb beweerde. In de beleidsnota worden aantallen ontslagen zorgvuldig vermeden. Zo gaat dat in de emocratie. Ministers gebruiken graag woorden als kwaliteit en excellentie, maar harde cijfers over aantallen ontslagen schrijven ze niet op.
Inmiddels weten we beter. Op 1 augustus 2012 zullen meer dan 9000 mensen zich melden bij het arbeidsbureau. Zonder sociaal plan. Dit kabinet kiest voor een koude sanering. Op 31 juli 2012 ontslag, op 1 augustus een ww-uitkering.
Niets aan de hand hoor, zegt de minister. Sommige mensen kunnen weer aan de slag als ambulant begeleider. Bij de nieuwe samenwerkingsverbanden van scholen kunnen immers weer 1500 mensen aan de slag. Die samenwerkingsverbanden zijn er nog niet, maar wees vooral niet ongerust. Nou, een beetje paniek is er wel. Want ook al is het vormen van die samenwerkingsverbanden een zaak van de schoolbesturen, het ministerie heeft een legertje ambtenaren aan het werk gezet om dat in de regio voor elkaar te krijgen. Dat noemen wij bestuurlijke overmoed.
En de rest, die andere 7800 mensen? Nou, schrijft Van Bijsterveldt in haar beleidsplan, die kunnen prima aan de slag in de zorg en jeugdzorg. Daar hebben ze namelijk mensen nodig. En ze gaat er over bellen met haar collega van Volksgezondheid, Jeugd en Sport. “Maar gedwongen ontslagen zijn niet te vermijden.”
Inderdaad. We hebben te maken met de grootste saneringsoperatie in het onderwijs sinds de vorige eeuw. Bij de presentatie van het regeerakkoord werd gezegd dat onderwijs werd ontzien. Het tegendeel is waar. Dit kabinet maakt keuzes. Voor prestatiebeloning en tegen passend onderwijs. Voor onduidelijk gemotiveerde bonussen en voor het schrappen van de banen van 9000 mensen.