- blad nr 16
- 16-10-2010
- auteur S. Ridder
- Mijn leerling & ik
Astrid, Daniëlle en Manon
Remedial teacher en vaste invalkracht Astrid Tijssen had er al heel wat invaldagen in groep 4 op zitten toen Daniëlle de Winter in februari 2002 bij de Bernardusschool kwam werken. De vaste leerkracht was langdurig ziek en het team zat te springen om een leerkracht die de groep kon overnemen. Daniëlle vertelt dat ze op een andere school nog haar lio-stage aan het afronden was toen ze op gesprek mocht komen. Daniëlle: “De inkt op mijn pabodiploma was nog niet droog en ik kon al fulltime aan de slag. Gelukkig was Astrid nog in de buurt en kon ik haar van alles vragen. In die zin was ik wel haar leerling. Ook was ze bij de eerste rapportavond nog aanwezig, want op dat moment stond ik net voor de klas en kende ik de kinderen nog niet goed genoeg.”
Vertrouwd
Acht jaar later werkt Daniëlle nog steeds met veel plezier op de Bernardusschool en krijgt ze een stageverzoek van Manon Tijssen, de dochter van Astrid. Eigenlijk wilde Manon altijd met heel kleine kinderen werken, maar na een zeer geslaagde snuffelstage van een week in groep 6 koos ze toch voor een opleiding tot onderwijsassistent. Manon: “Ik had als leerling nooit bij Daniëlle in de klas gezeten, maar ik kende haar natuurlijk wel omdat ze juf was op mijn oude basisschool en omdat ze af en toe met mijn moeder werkte. En om op mijn oude basisschool terug te keren, voelde heel vertrouwd. Bovendien was het ook nog eens lekker dichtbij.”
Lekkere sfeer
Astrid keek wel op van de stap van haar dochter. “Ze was namelijk altijd al gek op baby’s en het verzorgen van kleintjes. Kennissen en buren hebben dan ook altijd een goede oppas aan haar.” Omdat Astrid zelf al jaren meedraait in het onderwijs, eerst als docent en nu als zelfstandig remedial teacher, weet ze dat het docentschap ook andere vaardigheden en passies verlangt. “Uit eigen ervaring weet ik hoe mooi het onderwijs is. Er kan op scholen zo’n lekkere sfeer hangen, zelf ben ik daar gek op. Tegelijkertijd is het docentschap ook een heel bewerkelijk en zwaar vak. Je moet er echt van houden, want vaak is veertig uur per week nog niet genoeg. Ik wist niet of Manon er met de volle overtuiging voor zou kunnen gaan.” Overigens heeft Astrid dat destijds niet tegen Manon gezegd: “Je kunt als moeder je kind niet overal voor waarschuwen. Dit was typisch iets dat ze zelf moest uitzoeken.”
Manondag
En dat is precies wat Manon deed in dat stagejaar bij Daniëlle. Inmiddels is duidelijk dat Manon toch niet het onderwijs ingaat. Manon: “Dat jaar stage was echt heel leuk en ik heb ontzettend veel van Daniëlle geleerd, maar ik miste het verzorgende. Eerlijk gezegd ben ik best geschrokken van het feit dat kinderen zoveel moeten en dat al in groep 3. Ik wist vrij snel dat ik daar als onderwijsassistent of later als juf altijd moeite mee zou blijven houden. De kinderopvang past dan toch beter bij mij.”
Daniëlle herkent het spanningsveld tussen verzorgen en onderwijzen. “Ik liep ooit stage bij een kinderopvang en ik merkte toen dat ik juist het onderwijzen miste. Voor mij ging de keus dus precies de andere kant op.” Daniëlle vindt het wel heel jammer dat Manon niet voor het onderwijs behouden blijft. “Ze heeft het namelijk absoluut in zich om een heel goede juf te worden. Ik kon al snel taken aan haar geven en die pakte ze altijd goed op. Ook was ze goed in het observeren van kinderen. Mede op basis van haar observatie bedachten we dan samen hoe we zo’n kind het beste konden helpen. Ik vond het altijd fijn als ze er weer een dag was.” Tegelijkertijd zag Daniëlle dat haar stagiaire het beste op haar plek was in kleine groepjes waar ze goed contact met de kinderen kon maken, bijvoorbeeld met een spel of als ze een kind hielp met een opdracht. En de kinderen? Die waren dol op hun stagejuf die altijd op maandag kwam. Een van de kinderen riep altijd dat het ‘gelukkig weer maandag Manondag’ was.
Geen spijt
Hoewel Manon nu voor een andere studie kiest, heeft ze geen spijt van haar stagekeus. “Ik weet nu nog beter dan vroeger wat ik echt heel graag wil en dat is werken met kleintjes. Volgende week begint mijn stage op een peutergroep.” Ze vertelt het met een enorme glimlach op haar gezicht. “Bovendien mocht ik zo doorstromen naar het tweede jaar van de opleiding pedagogisch medewerker, dus ik heb geen studietijd verloren.” Haar moeder kijkt tevreden terug op het feit dat Daniëlle destijds bij de Bernardusschool kwam werken. “Toen had ik een prima collega aan haar. En nu was ze een fijne stagebegeleidster voor mijn dochter.”