- blad nr 20
- 18-11-2000
- auteur . Overige
- Baanbrekers
Dagboek van Marjolijn van Son
Ik draai mee in de klas die straks van mij wordt. Een groep zes met elf kinderen. Ik ben me er heel goed van bewust dat ik in een luxepositie verkeer om in zo¹n groep te mogen beginnen. Toch voel ik me niet helemaal op mijn gemak. Mede omdat afgelopen vrijdag mijn verstandskiezen zijn getrokken en mijn kaak nog dik en blauw is. De meester geeft reken- en taalles. Het lijkt niet echt moeilijk, maar ja, hij staat al dertig jaar voor de klas. In een map laat hij me handige dingen zien: het rooster voor de komende twee weken, de dagindeling van de vakken en de absentielijst met de namen van alle kinderen.
s Middags word ik aan alle collega¹s voorgesteld. We hebbn teamvergadering. De jaaragenda wordt besproken. Er staan allemaal afkortingen op die ik niet begrijp. Ik leg het nog even naast me neer.
Vrijdag de 13e
Het is de dertiende en ik sta na drie dagen meelopen alléén voor de klas. Zou het een voorteken zijn? Ik voel me een beetje onzeker. Ik haal telkens de namen van twee jongens door elkaar. De naam van een meisje dat steeds van haar plek afkomt, spreek ik niet goed uit, wat natuurlijk het lachen opwekt van de rest van de klas. Wat lesstof betreft is vrijdag wel een relaxte dag. Maar om 15 uur ben ik helemaal niet zo relaxed meer.
Maandag 16 oktober
Ik heb de beschikking over een coach (jaha, wat een luxe!) en hij zit Œs ochtends bij mij in de klas. Tussen de middag bespreken we hoe het is gegaan. Het belangrijkste punt in zijn verslag is dat ik heel duidelijk mijn regels en mijn grenzen moet stellen. Duidelijkheid en orde zijn belangrijke instrumenten voor het creëren van een veilige leeromgeving voor de kinderen. Het is voor henzelf prettig om in stilte te kunnen werken. Het aanbieden van extra stof of een pakketje met leuke dingen die je kunt doen als je klaar bent, zijn essentiële dingen voor het behoud van rust in de klas. Het is ook vreselijk moeilijk om als je niets meer te doen hebt, stil te blijven voor de anderen die nog niet klaar zijn. Dit klinkt allemaal heel logisch en vanzelfsprekend, maar breng het maar eens in de praktijk!
Dinsdag 17 oktober
Ik kan vandaag meteen in de klas uitproberen wat ik gisteren met de coach heb besproken. Rekenen had ik gisteren in twee blokjes aangeboden. Toen vond ik het moeilijk om te bepalen wanneer de meeste kinderen klaar waren en verder konden naar het tweede instructieblokje. Nu heb ik aan den lijve ondervonden dat het qua organisatie veel makkelijker is om één instructieblok te geven en één blok waarin de kinderen zelf aan de slag kunnen. Kinderen die extra aandacht nodig hebben, kan ik dan apart nemen aan de instructietafel. Dit bevalt èrrug goed. Er is inderdaad veel meer rust in de klas dan gisteren.
Donderdag 20 oktober
Net een week aan de slag en de herfstvakantie is in zicht. Ik besluit samen met mijn vriend om optimaal van de pluspunten van het onderwijsvak gebruik te maken. We boeken een retourtje Lissabon om even een weekje van elkaar te genieten. We zijn alletwee net met een nieuwe baan begonnen en dan ben je gewoon iets meer met jezelf bezig dan met elkaar.
s Middags zit ik zelf weer in de schoolbanken. Het vak De ontwikkeling van het oudere kind¹ past op dit moment het beste bij mijn praktijksituatie. Het allerleukste van de opleiding vind ik het werken in een leerteam (een groepje studenten die allemaal in dezelfde situatie verkeren). Wij hebben als leerdoel voor dit semester vastgelegd om elke week een probleemsituatie van één van ons te bespreken aan de hand van een vast model en oplossingen voor dit probleem mee te geven. De student die het probleem heeft ingebracht, probeert een aantal oplossingen uit in de praktijk. De week daarop vertelt hij of zij hoe het is gegaan. Ik leer hier echt ontzettend veel van en het is heel prettig om te weten dat iedereen tegen dingen aanloopt. Dat kan natuurlijk ook niet anders. Iedereen is net begonnen. Het probleem dat ik in ga brengen is: de planning. Hierover volgende keer meer.