- blad nr 8
- 24-4-2010
- auteur S. Ridder
- Mijn leerling & ik
Eefje & Astrid
Astrid en Eefje kijken naar de schoolfoto die zo’n tien jaar terug werd gemaakt van hun groep 5 van de Toermalijn in Bladel. Het feit dat ze het over ‘hun’ klas hebben, zegt veel over de band tussen beide vrouwen. “Astrid gaf me meteen vanaf de eerste dag het vertrouwen dat ik er mocht zijn. Haar klas was net zo goed mijn klas”, zegt Eefje. Astrid haalt wat herinneringen op. “Ik stond al twintig jaar voor de klas, maar was nog redelijk onervaren in het begeleiden van stagiairs. Ik wist dus niet precies wat ik moest verwachten toen Eefje als tweedejaars pabostudent een korte stage kwam lopen. Maar wat was het leuk. Ik herkende in haar de passie voor het onderwijs en ik zag dat ze oprechte aandacht had voor kinderen. Die klik was er meteen.”
Of die positieve ervaring met stagiair Eefje het eerste stapje is geweest naar de loopbaanswitch van Astrid, kan ze niet zeggen. Feit is wel dat ze op een dag de koffiekamer in liep en daar een ‘mevrouw’ aantrof die met een pabostudent in gesprek was. Astrid weet het nog precies: “Die student werd op een heel mooie manier uitgenodigd om naar zichzelf te kijken: wat wilde zij betekenen voor kinderen en hoe kon zij dat bereiken. Prachtig vond ik het. Mijn volgende gedachte was ‘dat wil ik ook’. Ik heb mijn auto gepakt en ben naar de pabo gereden.” Astrid was kennelijk heel overtuigend naar de directeur met haar mededeling ‘zie hier uw nieuwe medewerker’. Ze mocht zich diezelfde middag nog aansluiten bij de cursusgroep van Jelle Everhardus, een inspirator van het reflectieve leren. En zo maakte Astrid een vliegende start in haar omscholing tot studentbegeleider.
Concurrentiestrijd
Twee jaar later kwam Eefje weer naar de Toermalijn voor haar lio-stage en Astrid werd wederom haar begeleider. Astrid lacht: “Ik kon al mijn geleerde coachingsvaardigheden meteen op haar loslaten.” Eefje vond het heerlijk. “In andere stages werd me meestal verteld wat ik moest doen en hoe ik dingen moest aanpakken. Of ik kreeg een klein klusje. Tja, dan komt niet het beste in mij boven.” Astrid zag al snel dat Eefje het best gedijt als ze de ruimte krijgt. “Dan zie je de energie in haar loskomen. Soms is ze zelfs zo enthousiast en gedreven dat ze bijna vergeet dat ze haar collega’s ook nog moet meekrijgen.” Eefje herkent het leerpunt en zegt dat ze steeds beter leert doseren. Ondertussen gaat Astrid door met haar opsomming van Eefjes bijzondere kwaliteiten. “Ze heeft een groot organisatietalent en ze kan goed out of the box denken, waardoor ze lessen interessanter en spannender maakt. Ik heb daar zelf ook weer van geleerd. En die sprankelende energie gaf mij ook vaak weer een boost.” Eefje trekt haar wenkbrauw op: “Alsof jij een energieboost nodig hebt.”
De stage was wederom een succes. Eefje: “Astrid kende me natuurlijk al, en het vertrouwen dat zij me gaf, zorgde ervoor dat ik me meteen juf voelde en geen stagiair.” Astrid: “Het mooiste bewijs daarvan kwam van de kinderen zelf. Eefje stond een dag zelfstandig voor de klas en een dag later hadden we het kringgesprek. De kinderen richtten zich tijdens het kringgesprek tot haar, niet tot mij.” Eefje zelf had het op dat moment niet eens door, maar toen Astrid haar erop attent maakte, snapte ze meteen wat haar stagebegeleider bedoelde. “De kinderen zagen mij net zo goed als juf. Dat is fijn om te merken, en het tekent ook de houding van Astrid. Zij zit niet in een concurrentiestrijd, maar geniet juist van het feit dat we het samen kunnen doen.”
Droombaan
Ook nu klopt Eefje nog wel eens bij Astrid aan voor advies. “Het mooie is dat ze altijd precies weet wat ik nodig heb als ik met een probleem of een vraag zit. Haar advies klopt altijd.” Astrid steekt het compliment in haar zak, maar wil er nog wel een opmerking over maken. “Ik geef nooit advies.” Eefje weet onmiddellijk wat haar collega en vriendin bedoelt en verduidelijkt de opmerking. “Astrid weet me precies de juiste vragen te stellen, waardoor ik zelf achter het antwoord kom.” Haar voormalig stagebegeleider knikt tevreden. Astrid heeft inmiddels haar droombaan. Zij is nu ook zo’n ‘mevrouw’ die op Fontys Pabo Eindhoven studenten begeleid. Daarnaast werkt ze voor de stichting waar de Toermalijn onderdeel van is. De functie die Astrid destijds achterliet op de Toermalijn werd de droombaan voor haar voormalige stagiair. Astrid: “Als er een persoon is aan wie ik de kinderen met plezier toevertrouw, dan is het Eefje.”