blad nr 8
24-4-2010
auteur R. Sikkes
Commentaar

Nul

De grote uittocht, dat is de bijna Bijbelse naam van een rapport dat beschrijft hoe de pensioengolf bij het onderwijs gaat zorgen voor grote tekorten. Gutgut, ze komen er bij het ministerie van Binnenlandse Zaken nu ook achter dat het onderwijs een serieus probleem heeft. En al verschilt het inmiddels per regio – de randen van het land kennen overschotten, de Randstad tekorten – in het onderwijs zelf weten we dat allang. Neem bureau Inzet, de vervangingspool voor het openbaar basisonderwijs in Amsterdam, daar zoeken ze voor komend cursusjaar honderd mensen.
Op zich staat de onderwijsarbeidsmarkt er niet zo heel erg beroerd voor. Het Actieplan leerkracht is een omslag: eindelijk is er geïnvesteerd in de concurrentiekracht van de sector. Meer mensen in hogere schalen, inkorten van de salarislijnen, de razend populaire lerarenbeurs. Plus daar bovenop: de meeste partijen zeggen in hun verkiezingsprogramma’s dat ze nog meer geld willen uittrekken voor het onderwijs en leraren. Toeval of niet: de lerarenopleidingen voor het voortgezet onderwijs – de sector waar de grootste problemen worden verwacht – zien hun vooraanmeldingen stijgen met 18 procent!
Terwijl de dalende trend nu wordt omgebogen, doet staatssecretaris Ank Bijleveld iets heel raars. In een opiniestuk in de Volkskrant bepleit zij vanwege de crisis een jarenlange nullijn voor overheid en onderwijs. Nul komma niets erbij, ten minste vier jaar lang. Bovendien moet de productiviteit in die sectoren omhoog. De onderwijzer moet harder gaan werken voor een lager loon, luidt haar boodschap. Een gedachte die overigens ook binnen het kabinet leeft. Als dat doorgaat weten we één ding zeker: zo jaag je mensen weg uit het onderwijs.
Als we nu de positieverbetering van onderwijspersoneel loslaten, gaan korten op de salarissen, zal bij de minste of geringste opleving van de economie het leraarsberoep weer aan het kortste eind trekken. Van een regering – of die nu demissionair is of niet – mag je toch verwachten dat ze naar de toekomst kijkt, in plaats van kortetermijnmaatregelen neemt.