- blad nr 1
- 16-1-2010
- auteur E. Helder
- Column
Ballen in de lucht
Met plezier lesgeven op een leuke school √
Opleiding Journalistiek
Lesmateriaal ontwikkelen uitgeverij √
Huisje, boompje, beestje, auto √
Column in het Onderwijsblad √
Verlanglijstje 2010-2015
Steengoed lesgeven op zonnig Curaçao (Meneer Brinkhof, mailt u mij een keer? ellyhelder@hotmail.com)
Mieke heeft het zwaar. “Ik ben zo moe”, snottert ze. “Ik kan niet meer.” Nog nooit heb ik haar een traan zien laten. Altijd sprankelt ze: in de klas, thuis en op het hockeyveld. Ze levert de ene prestatie na de andere. “Ik wil slapen”, zegt ze. Ik zie haar vermoeide blik, een trillend lichaampje en neem een besluit: “Ga maar lekker naar huis, ik meld je wel ziek.”
Ik zie mezelf zitten. Veel ambitie. Op alle fronten willen knallen, terwijl de batterij langzaam leegloopt en niet de gelegenheid krijgt om op te laden. De afgelopen vijf jaar heb ik mijn doelstellingen behaald, maar met twee kinderen in de luiers kan ik niet meer alle ballen goed in de lucht houden. Ik moet keuzes maken. Omdat ik geen moeder wil zijn die in haar vrije tijd achter de laptop zit te werken, heb ik met pijn in mijn hart besloten te stoppen met mijn column. Die dvd van de Teletubbies kennen ze inmiddels wel.
Vorig jaar rond deze tijd vroeg de redactie aan mij of ik een column voor het Onderwijsblad wilde schrijven. Ik stuiterde drie keer tegen het plafond aan van enthousiasme, want wat wilde ik dat graag. Het leek mij een hele kunst om tweewekelijks een column te schrijven, maar ik greep de kans onmiddellijk aan. Je moet doen wat je leuk vindt! Heerlijk om over mijn liefde voor het onderwijs te mogen schrijven, maar ook om zo nu en dan woede en ergernis eruit te gooien in verhaalvorm.
Mijn column gooi ik overboord. Ik hoop dat je mijn stukjes met een glimlach om je mond hebt gelezen. Redactie, bedankt voor deze geweldige kans!
Mieke komt na de les naar mij toe. “Mevrouw, ik ben gestopt met hockeyen op hoog niveau. Begrijpt u dat nou? Ik houd zo van mijn hockeystick”, zegt ze dramatisch, alsof ik haar niet zou kunnen volgen. “Ik begrijp dat heel goed, zeg ik. Je kunt niet alle ballen in de lucht houden.” Aan haar gezicht te zien begrijpt ze niets van de uitdrukking die ik gebruik. “Mevrouw, even voor de duidelijkheid: bij hockey gebruiken we maar één bal, hoor!”