- blad nr 1
- 16-1-2010
- auteur R. Sikkes
- Commentaar
U zeurt
Na een oproep om mee te doen, deed u massaal mee. Maar toen het panel van wijzen uw bijdragen doornam, vonden de wijzen uw diepgang droef, het zeurgehalte hoog. Dus veegde het panel uw mening aan de kant en koos zelf. Het thema van de bureaucratie bleef, dat van kleinere klassen verdween. Geheel uit het niets kwam er opeens bij dat ‘de arbeidsvoorwaarden van docenten op de schop moeten’. Die wil het panel flexibiliseren omdat de afspraken over aantallen lesuren, vakanties en ontslagbescherming te star zijn.
Nu behoren cao’s tot de corebusiness van de AOb. En wie de cao’s goed leest kan zien dat die flexibel zijn waar het kan en rigide waar het moet. Zo leeft bij veel mensen nog steeds het idee dat prestatiebeloning in het onderwijs niet mogelijk is. Onzin, dat kan best, maar moet wel op een behoorlijk beloningsbeleid zijn gebaseerd. En inderdaad, er zijn regels voor het aantal lesuren en de werktijden. Dat is in elke branche zo, om een zeker evenwicht tussen kwaliteit en kosten te bereiken. Wie die afspraken ‘op de schop’ wil nemen, weet blijkbaar niet dat Nederlandse leraren last hebben van een hoge werkdruk en in vergelijking tot hun buitenlandse collega’s zeer productief zijn.
Wie in het voortgezet onderwijs werkt, kan daarom beter meedoen aan een andere enquête: het referendum over de vermindering van de werkdruk. Minder lesuren, vastgelegd in de cao; afspraken op schoolniveau; verzilveren als u die uren wel lesgeeft. Van die enquête weten we één ding zeker: daar wordt wèl naar u geluisterd. Dat is zo afgesproken, in de cao. Ik wens u een heel mooi 2010.