- blad nr 2
- 31-1-2009
- auteur S. Ridder
- Mijn leerling & ik
Kitty & Illis
Aan de lange keukentafel in Lent bij lerares Kitty Slottje, leerling Illis schuift aan. Die hiërarchische setting van leerkracht en leerling hebben ze echter vijftien jaar geleden al achter zich gelaten. Hier zitten twee vriendinnen aan tafel. En al snel zitten ze in zo’n echt meidengesprek over rimpels, ouder worden en plastische chirurgie. Kitty: “Ja, maar ik ben 43, ik heb echt even overwogen of ik niet hier en daar wat op moest laten trekken. Hier, moet je kijken.” En ze trekt haar oogleden op. “Nee, je bent juist mooi”, pareert Illis. “Ja, jij hebt makkelijk praten, jij bent pas 27”, sneert Kitty schalks. Ze kunnen er samen hartelijk om lachen.
Stoerst gekleed
Het is niet moeilijk voor Illis om de Kitty van vijftien jaar geleden weer voor zich te zien. “Toen had ze nog niet dit haar”, zegt ze terwijl ze aan de rastavlechten van Kitty plukt. “Maar wel geverfd en getoupeerd. En altijd rokjes aan. Ze was behalve de leukste juf ook de stoerst geklede juf.” Kitty herinnert Illis zich ook als ‘eentje van de stoerdere soort’. “Meisjes van die leeftijd gaan vaak zo kritiekloos in de mode mee, maar jij maakte je eigen keus en trok gewoon een knalgele broek aan. En ik was heel trots dat je mij liet weten dat je in het geheim een tattoo had laten zetten. Dat je dat met mij wilde delen.”
Keileuke klas
Illis vond Kitty niet alleen een stoer mens, ook als lerares bewonderde ze haar. Illis: “De lesuren met Kitty waren veruit de leukste. Ze maakte de lesstof boeiend en er was ruimte voor grapjes en gezelligheid. Ze wist echt een goede sfeer in de klas te creëren.” Zoveel credits kan de bescheiden Kitty niet aan. “Ja, maar jullie hadden ook een keileuke klas”, zegt de van oorsprong Overijsselse in haar beste Brabants. “Jullie deden onwijs je best en konden ook tegen een lolletje. En ik kon ook goed kwaad worden als het níet goed ging.” “Ik weet nog wel die keer dat je zo boos was dat je met grof geweld dat raam dichttrok,” herinnert Illis zich. “En ik vervolgens met de klink in mijn hand stond en het raam bijna aan diggelen was”, completeert Kitty het verhaal. Illis: “Het siert haar dat ze toen onbedaarlijk moest lachen, dus dat ze ook wel het belachelijke van de situatie inzag. Als klas houd je dan even je adem in, maar daarna lach je mee.” “En dan kun je als juf weer verder”, aldus Kitty.
Zoals je bent
Het zijn volgens Kitty the moments of glory die maken dat je weer weet waarom je voor het docentschap koos. “Zoals laatst toen een hele klas vroeg of ik alsjeblieft een blokuur drama wilde geven, omdat ze het zo leuk vinden. Daar maak ik dan graag ruimte voor. Of die leerling die met veel docenten botst, maar bij mij altijd even blijft kletsen na de les.” “Volgens mij komt het omdat je bij jou gewoon jezelf mag zijn. Dat je goed bent zoals je bent en geen toneelstukje hoeft op te voeren”, verklaart Illis. Kitty kan daar een heel eind in meegaan. Ze wil zelf ook graag ‘als zichzelf’ voor de klas staan. “Maar ik zit nu wel meer in het keurslijf van een docent dan vroeger; ik sta voor klassen vmbo en daar kan een lolletje makkelijker ontaarden in totale chaos. De bewegingsruimte is minder, je moet jezelf wat meer in de hand houden.”
Verliefd
De vrouwen delen mooie herinneringen en dat kon vooral omdat ‘ze een lekker potje echt zaten te zijn’. Illis: “Ik weet nog wel dat ik er echt naar uitkeek om naar haar lessen te gaan. Ik wilde eerst ook Nederlands gaan studeren omdat haar lessen zo leuk waren.” De geschiedenis herhaalde zich, want ook Kitty ging Nederlands studeren omdat ze de lessen Nederlands zo leuk vond, zelfs verliefd was op haar leraar Nederlands. Illis bekent: “In die tijd werd ik bewust van het feit dat ik misschien ook wel op vrouwen zou kunnen vallen. Ja, dit kwam mede door mijn gevoel voor Kitty. De vanzelfsprekende manier waarop Kitty hiermee omging, maakte mijn echte coming-out – een paar jaar later - een stuk makkelijker. Voor zover dat makkelijk kan zijn. Eigenlijk was het ook een kwestie van jezelf mogen zijn. Als een docent je dat kan geven, is dat wel heel mooi.” Dit compliment steekt Kitty gewoon in haar zak. Weer zo’n moment of glory. Kitty: “Mooi vak toch?”