- blad nr 17
- 4-10-2008
- auteur . Overige
- Kwesties
Kwesties
Wat is het grootste pluspunt uit de Onderwijsbegroting 2009?
“Het grootste pluspunt in de begroting is natuurlijk het vele geld voor de leraren, dat dit jaar vrijkomt. En ja, ik weet het: wat we in dertig jaar aan scheefgroei tussen het onderwijs en andere sectoren hebben laten ontstaan, poetsen we niet in één regeerperiode weg. Daar is meer voor nodig. Maar ik zie het miljard van Plasterk als een grote eerste stap in een continu proces van verdere professionalisering en herwaardering van de leraar en de schoolleider. En daar ben ik trots op. Want laten we nou eens een positieve insteek kiezen: vorig jaar was dat geld er nog niet, en nu wel. Laten we daarom eens ophouden met klagen dat het nooit genoeg is, en samen ervoor zorgen dat het geld op een goede manier wordt besteed.
De 200 miljoen extra voor het voortgezet onderwijs, dat vrij door de scholen besteed kan worden, vind ik ook een mooie opsteker. Prima toch, dat we het niet oormerken, maar dat iedere school er iets mee kan doen wat ze zelf belangrijk vindt? En daarnaast ben ik heel blij dat we 115 miljoen investeren in het verbeteren van het reken- en taalonderwijs. Kabinet en Kamer zetten in op kwaliteit, dat is een positieve koerswijziging.”
Wat is het grootste minpunt?
“Nu is dit het Onderwijsblad en niet een kinderopvangmagazine, maar ook voor werknemers in het onderwijs is goede, betaalbare en flexibele kinderopvang belangrijk. De kinderopvang staat ook op de begroting van het ministerie van Onderwijs. Nu dreigen er tekorten van 1,2 miljard op jaarbasis, omdat er veel meer gebruik wordt gemaakt van kinderopvang dan het vorige kabinet had geraamd. En dus moeten we maatregelen nemen, die niemand leuk vindt, maar wel noodzakelijk zijn.
In 2009 investeert de overheid 830 miljoen extra in de kinderopvang, dat is natuurlijk geweldig. Toch kijk ik er een beetje zuur bij, want omdat we dat geld over heel veel meer mensen moeten verdelen, zal het op het niveau van het gezin als bezuiniging worden ervaren. En daar baal ik natuurlijk flink van. Daarom moeten we zorgvuldig beleid maken, waarbij we het goede van de gastouderopvang behouden, maar onbedoeld en oneigenlijk gebruik tegengaan. We zoeken naar verantwoorde oplossingen voor een lasting probleem. Dat wordt een uitdaging, zeg ik heel eufemistisch.”