blad nr 2
26-1-2008
auteur . Overige
Column

Hardleers

Het komt geregeld voor dat leerlingen te laat zijn. Het is ook moeilijk om op tijd te komen. We weten dat onze kids een druk leven leiden en dat bij kinderen al stress voorkomt omdat ze zoveel tijd op school zitten en dan in de middag en avond zich nog moeten bezighouden met sport, een bijbaantje, msn, de computer in het algemeen en niet in de laatste plaats: huiswerk.
Dat vergt een groot organisatietalent en daar beschikken ze nog niet over. Zoiets moet je leren, om rekening te kunnen houden met onverwachte gebeurtenissen. Voor mijn leerlingen zijn veel dingen onverwachte gebeurtenissen, zoals naar het toilet moeten, boeken voor een les nodig hebben. Toegegeven, dit lijkt grappig, maar het blijft moeilijk steeds tussen twee uren in iemand te kunnen vinden die over een rooster beschikt om te kijken voor welk vak je je boeken nu nodig hebt. Bovendien is de kluis ook niet de enige plek waar boeken kunnen liggen. Je kunt ze ook thuis hebben, of bij een oom of tante, of bij een vriend of vriendin of in een ander lokaal... Het vervelende van boeken is dat ze gewoon blijven liggen en niet achter je aan lopen.
Logisch gevolg is dat ze te laat komen. Niet voor niks dat we daarover afspraken hebben gemaakt. Ze mogen tussen de lessen door niet meer naar hun kluis en ze moeten elke keer dat ze te laat komen, ook tussen de lessen door, een te-laat-briefje halen. Meestal gaat het dan om een paar minuten. Dus is het zaak om smoezen te verzinnen waarom ze te laat zijn. De gedachte daarachter is dat wij toch mensen zijn met gevoel. Als ze ons kunnen beroeren, dan bestaat er nog een kans dat ze geen briefje hoeven te halen zodat ze de dans ontspringen. Van sommige smoezen springen de tranen je bijna in de ogen. Maar gezegd moet worden dat geen enkele smoes ontroerender kan zijn dan de werkelijkheid.
Twee meiden kwamen twintig minuten te laat binnen. Dit kon niet met boeken halen te maken hebben, leek me, en dat klopte. Ze waren in de pauze op een scooter vertrokken naar het winkelcentrum om snoep in te slaan. Dat op zich was al verboden. Toen ze echter ruim op tijd terug naar school wilden, bleek hun weg versperd door een politiecontrole. De meiden die geen helm op hadden gezet omdat op tijd terug zijn voor hen belangrijker was dan de eigen veiligheid, besloten om te rijden. Helaas wordt de Haarlemmermeer doorsneden door de Hoofdvaart en het aantal bruggen waar fietsers en brommers gebruik van kunnen maken, is beperkt. Ze moesten een heel stuk omrijden voor ze aan de andere kant waren. Aan die kant van de Hoofdvaart moesten ze weer een heel stuk terug waar... juist... ook werd gecontroleerd. De omweg moest nog groter worden en daarom kwamen ze zoveel te laat in de les.
Ze keken me meelijwekkend aan om mij er vooral van te overtuigen dat ze er echt niets aan konden doen. Ze bezwoeren me dat ze niets liever hadden gewild dan bij mij in de les zitten. Ik stuurde ze weg om een briefje te halen. Ze begrepen me niet. “Als jullie echt zo graag in mijn les hadden gezeten, dan had je daar wel een boete voor overgehad”, vond ik. Onverstoorbaar kwam het antwoord: “Ja meneer, dat hadden we ook wel gewild maar ik had geen geld meer, want ik moest vorige week al een boete betalen.”