blad nr 2
26-1-2008
auteur R. Sikkes
Commentaar

De terreur van de middelmatige financiering

De wetgever heeft gesproken: er moet en zal in het voortgezet onderwijs 1040 uur worden lesgegeven. Staatssecretaris Marja van Bijsterveldt en een ruime meerderheid in de Tweede Kamer waren het daarover helemaal eens. De bewindsvrouwe voegde er nog een flinke dosis ferme taal aan toe. De lat moet hoger! Het moet afgelopen zijn met de terreur van de middelmaat!
Daarmee schoof zij achteloos alle kritiek op de controle van de 1040 uur terzijde. Terwijl de realiteit een andere is. Leraren willen graag de lat hoog leggen, leerlingen willen graag goed en uitdagend onderwijs. Maar het voortgezet onderwijs krijgt simpelweg niet genoeg geld om voldoende leerkrachten aan te stellen, zieke docenten te vervangen of om de omvang van de klassen binnen de perken te houden. Meer onderwijstijd is goed voor de onderwijsprestaties, maar alleen als die tijd ook zinvol wordt ingevuld. En dat lukt niet.
Het voortgezet onderwijs zucht al jarenlang onder de terreur van een middelmatige financiering, zoals de AOb zichtbaar maakt op basis van de Oeso-normen. Het is eerder een wonder dat Nederlandse kinderen onder die omstandigheden prima scoren bij internationale vergelijkingen.
De Actiegroep Vergeten Feiten maakte de rekensom op microniveau. Scholen komen ongeveer 17 procent in hun lumpsum tekort om aan het urenaantal te komen. De keuze waar zij voor staan zijn grotere klassen, minder uren of het aanstellen van goedkoper, onbevoegd personeel. Waar is de onderwijskwaliteit nu eigenlijk het beste mee gediend, vragen de scholen die de actiegroep hebben opgericht zich terecht af. Het scholierencomité Laks roept nu scholen op de terreur van slechte regelgeving naast zich neer te leggen en geen zinloze lessen aan te bieden. De AOb sluit zich daarbij aan: wanneer de lat van de financiering niet hoger ligt, kunnen leraren niet de kwaliteit bieden die zij willen bieden.