blad nr 9
5-5-2007
auteur . Overige
Het moment

Reünie

“Herinner je je nog Kruistocht in spijkerbroek?” Ze knikt: “Vrijdagmiddag laatste halfuur.” We staan in de hal van mijn oude school. Zo’n dertig jaar geleden was ze leerling in de zesde klas, op weg naar het voortgezet onderwijs. Vandaag is ze, samen met haar vriendin, de organisator van een reünie van diezelfde klas met drie van de meest betrokken leerkrachten. In een middag proberen we met iedereen dertig jaar te overbruggen. Wat me vooral treft, is steeds weer te horen hoe bepalend de lagere school is geweest.
“Eigenlijk”, vervolg ik, “zou je elke jonge leerkracht met een tijdmachine dertig jaar vooruit moeten kunnen schieten, zodat hij zo’n reünie kan meemaken en kan zien hoe bepalend zijn handelen is voor de toekomst van kinderen.” Ze knikt weer: “Weet je dat jij heel bepalend bent geweest voor mijn toekomst?” Dan vertelt ze dat haar ouders behoorlijk ontdaan terugkwamen van het adviesgesprek voor het voortgezet onderwijs. “Meneer zegt dat je naar het gymnasium kunt, was het eerste wat mijn vader zei. Gymnasium, en dat in ons gezin! Het was al een hele gebeurtenis geweest dat mijn oudste zus Margot studeerde voor onderwijzeres. Zou ik, het nakomertje, naar het gymnasium kunnen? We hebben die avond nog lang gepraat en ik heb die nacht weinig geslapen. Ik, het gymnasium? Het lokte, maar zou me dat lukken? De volgende ochtend, voor ik naar school ging, heb ik zeer resoluut gezegd: Ik doe het, want als meneer zegt dat ik het kan, dan kan ik het ook.”
Ze heeft het gymnasium vlot doorlopen en is daarna gaan studeren in Leiden.

Henk Goedbloed, ’s-Gravenpolder