blad nr 22
16-12-2006
auteur G. Stemerding
Kleine column

Prestatiebeloning

Over veel dingen heb ik me tijdens het verkiezingscircus verwonderd. Aan één ding heb ik me flink gestoord. En dat is aan politici die menen de problemen in het onderwijs af te kunnen kopen met prestatiebeloning. Ik heb me gestoord omdat je daarmee de medewerkers in het onderwijs niet serieus neemt. Want welke prestaties wil je dan extra belonen? Krijgt de leerkracht in groep 8 een zakcent erbij omdat hij zulke goede citoresultaten heeft gehaald? En al die andere collega’s dan die in de jaren daarvoor dat goede citoresultaat hebben voorbereid? Of die collega op die zwarte school in Amsterdam? Die heeft misschien veel liever een kleinere klas of een onderwijsassistent of de ID’er terug die net wegbezuinigd is. Of die conciërge in de frontlinie van het roc? Die laat zich toch ook niet met een fooi naar huis sturen? Misschien een doekje voor het bloeden voor die docent in het hbo, die net gehoord heeft dat zijn functie twee schalen lager ‘gewaardeerd’ is?
Prestatiebeloning in het onderwijs is de hond in de pot. Het betekent trammelant in de personeelskamer: de collega die van zijn baas een extra toelage, of erger nog, dat hogere salaris heeft gekregen, kan dan gelijk de kaartenactie op zaterdag erbij doen en alle ouderavonden voorbereiden.
Neen, wat mij betreft geen uitzonderingen: onderwijs maak je samen en dat moet vooral zo blijven.
Is er dan helemaal niets mogelijk? Kunnen uitzonderlijke verrichtingen dan helemaal niet gewaardeerd worden? Blijft het dan een ‘grijze muizen massa’ zoals een manager mij enige tijd geleden toevertrouwde. Mijn antwoord is klip en klaar: onderwijsmensen moet je aanspreken op hun professionaliteit, die moet je niet diskwalificeren, die moet je waarderen! Allereerst met vertrouwen. En verder met goede arbeidsomstandigheden en met een behoorlijk salaris. Je mag onderwijsmensen best aanspreken op hun prestaties, daar is niets mis mee. Maar je moet ze niet uit elkaar spelen. Geen verdeel-en-heerspolitiek omdat het management niet in staat is om de medewerkers optimaal te motiveren. En begin nu niet gelijk weer van: hij heeft de pik op het management. Er zijn veel, heel veel goede managers in het onderwijs. Echter, als ik onze leden moet geloven, ook een enkeling die op herhalingscursus mag...
Daarom als er geld vrijkomt voor onderwijs, en dat moet echt: eerst de salarissen van allen verbeteren en dan zien we wel verder. Geen afkooppraktijken en helemaal niet meten met twee maten. Collega’s, een strijdbaar 2007!

Gerrit Stemerding, lid dagelijks bestuur AOb