blad nr 19
4-11-2006
auteur . Overige
Het moment

‘s Nachts

Langzaam loop ik door de klas. De tafels en stoelen staan, zoals altijd op vrijdagmiddag, netjes twee aan twee in rijen. Het wekelijks dictee staat op het rooster.
Vijf dagen is er uitgebreid geoefend met een thema, met woorden, analoge uitdrukkingen, synoniemen, verhaaltjes, spelletjes enzovoort.
Ik zie enkel schriften en schrijfgerei liggen. Als ik begin met: ‘Ik lees eerst de hele zin, dan de zinsdelen…’, maak ik mijn introductie niet af. Begin nou maar, proef ik. Zo jong en al zoveel routine. Onderwijl vervolg ik mijn weg door het lokaal. Soms blijf ik staan of ga ik terug. Ja, de kinderen moeten voelen dat ik overal ben.
Het geluid van pennen en schriften geeft rust. Jammer dat er vliegtuigen met regelmaat, weliswaar kortdurend, overvliegen. Sommige kinderen kijken dan even gestoord naar buiten. Anderen houden de oren dicht. Er zijn er die hiervoor eventjes twee stukjes gum gebruiken.
Mijn oog valt op een schrift van een jongen, die een woordje erg slordig geschreven heeft. Straks heeft hij moeite om zijn eigen schrijfsel te lezen.
Ik buig me naar hem en probeer op fluistertoon: ‘Schrijf je ’s nachts zo?’ Langzaam draait hij zijn hoofd schuin omhoog en kijkt me meewarig aan. Zacht zucht hij: ‘Ik schrijf ’s nachts helemaal niet.’

Bram Landzaat, Aalsmeer