blad nr 16
23-9-2006
auteur . Lachesis
Column

Op stel en sprong

Hoewel de moeder van Kimberley al een kwartier voor aanvang met haar dochter staat te wachten op de start van het stokbroden bakfeest blijkt al snel dat haar vroege komst ook nog een ander, minder gezellig, doel dient: ze wil terstond een gesprek met de directeur, de interne begeleider en de leerkracht over de trage vorderingen van haar dochter. Dat kan niet. De beoogde gesprekspartners zeulen net met barbecue’s, flessen goedkope wijn, zeshonderd stokbroodjes en statafels. De hoogrode kleur die het gelaat van de moeder van Kimberley na deze weigering aanneemt, verlaat haar die avond niet meer. De volgende dag loopt ze de school in en eist opnieuw acuut een gesprek. De directeur is afwezig, de leerkracht en de interne begeleider staan voor de klas. Er wordt haar gevraagd later die dag contact op te nemen met de directeur. Een paar uur later deelt de moeder van Kimberley telefonisch mee dat Kimberley namens de leerplichtambtenaar nog deze week getest en verwezen dient te worden. Kort daarna belt een verbaasde leerplichtambtenaar met een al even verbaasde directeur. Nog geen drie maand geleden zijn er met de moeder van Kimberley heel duidelijke afspraken gemaakt over de schoolloopbaan van haar dochter. Kimberley zou tot het eind van groep 7 op school blijven met een aangepast programma. De moeder van Kimberley was toen erg blij geweest met deze beslissing. Blij en opgelucht.
Diezelfde week struikel ik over de immense kinderwagen waarmee de moeder van Stefan en Tim door de gang banjert. Hoewel ik bijna naast haar derde kind beland, keurt ze me toch geen blik waardig. De moeder van Tim en Stefan groet nooit. Ze stevent op de kamer van de directeur af. Ze wil een gesprek. Op stel en sprong. De volgende dag komt ze samen met haar man naar school. Haar tweede zoon Tim, die net drie weken in groep 2 heeft doorgebracht, kan al lezen. Althans dat beweren de ouders. Om die reden zagen zij hem graag zo snel mogelijk in groep 3 geplaatst. De interne begeleider probeert hen omzichtig duidelijk te maken dat dit niet zomaar gaat. Ook vraagt ze naar wat voorbeelden. Wat leest Tim zoal? Dat blijkt niet uitzonderlijk veel. De moeder van Tim kijkt boos. Zou hij dan volgend schooljaar groep 3 kunnen overslaan? De interne begeleider schudt het hoofd. Daar wil zij echt geen enkele uitspraak over doen. Zoiets vergt een uitvoerig onderzoek en daar lijkt eerlijk gezegd helemaal geen reden toe. De vader van Tim neemt nu het woord. Wij zijn allebei hoogbegaafd, zegt hij op vertrouwelijke toon, dat heeft nooit iemand in de gaten gehad vroeger. Daardoor zijn wij veel tekort gekomen. Wij willen onze zoon dat besparen. Tim moet meer prikkels krijgen, meer uitgedaagd worden. Thuis doen we van alles met hem. Rekenen, lezen, schrijven. En hoe vindt hij dat, vraagt de directeur. Hij is er niet dol op, aarzelt zijn vader. Maar we vinden dat nu eenmaal noodzakelijk, vult zijn vrouw aan. Tim is namelijk ook nog eens een late leerling. Hij is van maart. Van maart, reageert de interne begeleider onthutst, maar dat is toch helemaal niet laat? Weet u dan niet dat men vanaf 1 januari hoort te tellen, antwoordt de moeder van Tim. Dat u dat niet weet, vervolgt ze op verwijtende toon, dat is namelijk al 21 jaar zo!