- blad nr 13
- 24-6-2006
- auteur E.. Prins
- Mijn collega
Mijn collega
St. Jan Baptist, Kerkrade
“Het was liefde op het eerste gezicht”, zegt Astrid Jussen (49), klassenassistent aan St. Jan Baptist in Kerkrade. Tijdens haar eerste werkweek, als stagiaire, was Jussen gelijk weg van de kleine school voor zeer moeilijk lerende kinderen. “Het is hier heel kindgericht en dat is ook hoe ik wil werken. Daarbij is er een heel leuk en goed team.”
Ze heeft dan ook enorm geboft, vindt ze, dat ze na haar stage kon blijven. Eerst als stagiair met een paar betaalde uren, vervolgens als vervanger en sinds begin vorig jaar als vaste kracht.
Jussen werkt op de afdeling voor voortgezet (speciaal) onderwijs, een kleine afdeling met slechts twintig leerlingen. De school probeert de leerlingen zo goed mogelijk voor te bereiden op een toekomstige werkplek, vertelt ze. De werksituatie wordt daarom zoveel mogelijk nagebootst, op een techniekafdeling, een ict-afdeling en in een keuken. Jussen werkt voornamelijk in de keuken. “Heerlijk werk”, vindt ze, waarin ze veel van haar werk- en levenservaring kwijt kan.
Na het vwo en een afgebroken studie sociologie werkte Jussen onder andere in de horeca, de gezinszorg en de kraamzorg, totdat ze zelf kinderen kreeg. Toen de jongste naar school ging, in 2002, begon ze aan de pabo, in deeltijd. Ze vond de opleiding “heel erg leuk”, maar lastig te combineren met haar gezin. Ze stopte. Wat nu? Het afstandsonderwijs van het Nederlands Talen Instituut bood uitkomst. “Dat was geknipt voor mij.” Inmiddels is Jussen bijna klaar met de opleiding tot onderwijsassistent.
Zodra ze haar vaste baan kreeg, werd ze lid van de AOb. Vakbondslidmaatschap vindt ze vanzelfsprekend. “Door lid te zijn, kan ik mijn stem laten horen. In mijn eentje ben ik slechts een roepende in de woestijn.”