- blad nr 11
- 27-5-2006
- auteur E.. Prins
- Mijn collega
Mijn collega
Regio College Zaanstreek-Waterland, Zaandam
Op een leeftijd dat veel docenten aan hun pensioen beginnen te denken, begon Kees Beemsterboer (67) aan zijn carrière in het onderwijs. Op zijn 54ste stond hij voor het eerst voor de klas en dat staat hij - de pensioengerechtigde leeftijd inmiddels allang voorbij - nog steeds. “Ik voel me er lekker bij.”
Beemsterboer begon zijn werkzame leven als ‘jongste bediende’ bij een Zwitserse internationale handelsmaatschappij. Daar klom hij op tot directeur. Dat was “een prachtbaan” met reizen over de hele wereld, maar na 25 jaar had hij er genoeg van. “Ik voelde me vastgeroest.”
In de avonduren had Beemsterboer de tweede- en eerstegraads bevoegdheid Frans gehaald omdat de voertaal in het bedrijf Frans was. En onderwijs trok hem altijd al, dus belde hij het ministerie om te informeren wat zijn kansen waren. Daar werd hem aangeraden Duits te doen.
Dit ontmoedigde hem echter niet. Integendeel. Op zijn 52ste begon Beemsterboer, die inmiddels parttime als adviseur werkte, aan de eerstegraads lerarenopleiding Duits. Daarna deed hij hetzelfde, ruim zesjarige, traject voor Engels. “Ik ben wel een beetje een talengek.” Volgende maand studeert hij af.
Na ruim twee jaar studie kon Beemsterboer terecht op het Regio College Zaanstreek-Waterland op de afdeling voortgezet algemeen volwassenenonderwijs. Daar heeft hij het zo naar zijn zin dat hij nog van geen stoppen wil weten. “Ik ben mijn hele leven gewend om hard te werken en ik vind het gewoon heel leuk om voor de klas te staan, om te zorgen dat die jongeren alsnog hun diploma halen. Dat geeft me voldoening.”
Vakbondslid is Beemsterboer ook al zijn hele werkzame leven. “Ik vind het belangrijk dat er een tegenwicht is tegen werkgevers. Niet voor mezelf, maar voor de maatschappij.”