blad nr 9
29-4-2006
auteur . Overige
Column

Zakgeld

Een van de eerste lessen economie gaat over geld. Om aan te sluiten bij de belevingswereld van de leerlingen gaat het dus over zakgeld. Eerst hoe je eraan komt en daarna hoe je er weer vanaf komt. Direct wordt ook het lenen behandeld om duidelijk te maken dat we in deze maatschappij best meer kunnen uitgeven dan we hebben. In principe hebben we dan het totale interessegebied van mijn leerlingen bestreken. De kleding wordt verder behandeld bij mode en commercie en dat is een aardige aanvulling op het economische gedeelte. De dames en heren zijn over het algemeen zeer modegevoelig, of moet ik zeggen: volgzaam? In eerste instantie beweren ze altijd bij hoog en bij laag dat het hun eigen keuze is, maar naarmate de discussie vordert, geven ze toe dat ze naar de anderen van de groep kijken, om zo duidelijk te maken waar ze bij willen horen en waar ze zich van willen onderscheiden.
Tijdens deze lessen kan ik het niet laten om over de reclame te beginnen, die ze voldoende ideeën aanbiedt om hun geld uit te geven. Dat onderwerp komt volgens het leerboek pas een stuk later aan de orde, terwijl het er zo mooi direct achteraan kan. Als school heb je er belang bij dat leerlingen zo weinig mogelijk besteden. Minder besteden, betekent minder geld nodig, dus minder tijd investeren in bijbaantjes, zodat misschien het huiswerk ook een keer aan de beurt komt. We mogen als docenten wel denken dat wij het druk hebben, maar we halen het niet bij onze leerlingen. Die zijn van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in touw. Wij hoeven niet vroeg op om kranten te bezorgen, of laat opblijven omdat we oppassen en de ouders toch later thuiskomen dan afgesproken. Niet dat dat erg is, want dat levert weer extra geld op en zware oogleden voor de volgende dag nemen ze op de koop toe.
Omdat ze zich toch laten beïnvloeden door wat anderen dragen, verschenen ook bij ons op school de naveltruitjes in groten getale. Eerst alleen 's zomers, later ook ‘s winters. Als wij vroeger ons hansopje niet aan hadden, vatten we gelijk kou op onze rug, maar de huidige generatie is duidelijk gehard rond het middel. Tijdens klassegesprekken werd me duidelijk dat korte truitjes niet goedkoper zijn dan lange. Dat moest wel door de reclame komen. Anders zou je toch niet accepteren, dat je voor hetzelfde geld de onderkant er niet bij kreeg.
Op een ochtend kwam Marlies trots de klas in met haar nieuwe, te korte truitje. Ik had het toch net over zakgeld gehad, dus ik vroeg haar wanneer ze weer zakgeld kreeg. “Hoezo?”, vroeg ze. “Dan kun je daarvan de rest van dat truitje ook kopen”, zei ik. Het is nooit meer helemaal goed gekomen tussen Marlies