blad nr 9
29-4-2006
auteur . Overige
Het moment

Kleuren-tv

In de jaren zeventig van de vorige eeuw begon mijn onderwijscarrière op een school in Amsterdam-Noord. Het aantal vacatures was in die tijd nul en je mocht blij zijn wanneer je een baan aangeboden kreeg als beginnend onderwijzer. Ik leek toen nog op James Dean en beschikte over een prima conditie. Die had ik wel nodig bleek al snel. De klas had in korte tijd drie leerkrachten versleten.
Aanvoerder was ene Edwin, een Surinaamse jongen. Zijn moeder was prostituee op de Wallen en hij werd grotendeels aan zijn lot overgelaten. Al na een paar dagen werd hij door twee agenten de klas weer ingeduwd, nadat hij had geprobeerd met een wegwerpaansteker een benzinepomp in brand te steken. “Kunt u er nog wat mee?”, vroeg een van de politiemannen aan mij.
Ik probeerde de klas, het was een groep 8, vooral vriendelijk maar ook gedecideerd toe te spreken en rustig te blijven. Dat deed wonderen. Na een paar weken kon ik zelfs met ze lachen. Maar met Edwin was ik voorzichtig - een gewaarschuwd mens telt voor twee - want hij had enorme driftbuien. Op een rustige namiddag terwijl iedereen een opstel zat te schrijven zei Henk, de plaaggeest van de klas: ”Is het waar dat jouw moeder voor hoer speelt op de Wallen… Edwin?” Een schok ging door de klas, gevolgd door een oorverdovende stilte. Ook ik hield de adem in: wat als Edwin de boel in elkaar zou gaan slaan? Maar Edwin antwoordde: “Mag zo zijn, maar wij hebben wel kleuren-tv en jullie niet!” En iedereen ging grinnikend weer aan het werk. Ik ook.

Karel Wasch, Amsterdam