• blad nr 3
  • 4-2-2006
  • auteur J. van Aken 
  • de Vereniging

 

Je moet voor jezelf opkomen

Ruim vijf jaar werkt Marlieze Warnaar als rayonbestuurder in Rotterdam. “Het leek me een wereldbaan: spannend, af en toe bluffen en overleg voeren met de achterban.” De uitvoering en handhaving van de cao is de belangrijkste taak van een rayonbestuurder. Warnaar behartigt daarnaast sinds september de belangen van mensen met een in- en doorstroombaan.

Marlieze Warnaar, rayonbestuurder in Rotterdam, komt uit de basiseducatie. “Ik was kaderlid, zat in de medezeggenschapsraad en de sectorraad bve. Regelmatig kwamen bestuurders onderhandelen met de directie. Het leek me een wereldbaan: spannend, af en toe bluffen en overleg voeren met de achterban waarbij je stevig in je schoenen moet staan. Henk van der Kolk (voorzitter FNV Bondgenoten, red.) klom een keer op een tafel en ik dacht: Wauw, dat wil ik ook.”
Op tafels klimmen is er nog niet van gekomen. “Dat is in het onderwijs niet zo de gewoonte, meestal ga je om de tafel zitten”, lacht ze. “Wel ben ik een keer op een kistje geklommen.”
Warnaar behartigt de collectieve belangen. “Als rayonbestuurder praat je met een schoolbestuur over het personeelsbeleid.” En over de cao die aan de lokale onderhandelingstafel verder wordt besproken. “Als het beleid minder goed uitpakt voor de leden is het onze taak dat aan te pakken. Het letten op de uitvoering en handhaving van de cao is onze core-business.”
Daarnaast is een rayonbestuurder betrokken bij reorganisaties. Ook hebben de bestuurders veel contacten met medezeggenschapsraden, die met vragen komen, of advies willen als ze vastgelopen zijn in het overleg met hun directie.

Asbest
Sinds september houdt Warnaar zich ook bezig met de belangenbehartiging van mensen met een in- en doorstroombaan (ID). In het Rotterdamse onderwijs werken achthonderd ID’ers, waarvoor de subsidie tegen eind 2007 of eind 2008 ophoudt. De bond en de gemeente proberen de conciërges, administratief medewerkers en onderwijs- en klassenassistenten aan een baan te helpen. Voor veel conciërges in het basisonderwijs geldt dat er straks geen werk is bij hun huidige werkgever. “Wel ziet het ernaar uit dat we mensen aan een baan elders kunnen helpen, maar daar hebben we samenwerking met de gemeente voor nodig. Dat gaat soms wat moeizaam, maar we boeken resultaten”, zegt Warnaar.
Ook is ze in onderhandeling met de gemeente over de financiering van omscholingstrajecten. “We willen samen met de gemeente geld aanvragen voor duale opleidingstrajecten, negen miljoen voor duizend mensen. Of het geld binnengehaald wordt, is nog de vraag. Dat wordt deze maand erg spannend.”
Warnaar is gepassioneerd over haar werk. Dat heeft ze meegekregen van haar vader, die als metaalwerker met asbest werkte. “Het raakte bekend dat werken met asbest gevaarlijk is, maar de metaalwerkgevers wilden geen veiligheidsmaatregelen nemen. Op een zondagochtend springt het brood uit ons nieuwe broodrooster, mijn vader veert op, gooit het ding in de vuilnisbak en roept: Ik werk er al mee en nou moet ik het nog vreten ook! Hij bespeurde plaatjes asbest aan de binnenkant van het rooster”, lacht Warnaar.
Haar vader leeft gelukkig nog, maar ziet collega’s om hem heen overlijden aan de gevolgen van asbest. “Veiligheid is heel belangrijk, het werk van de vakbond is soms een kwestie van leven en dood. Mijn vader heeft altijd in de ondernemingsraad gezeten, je moet voor jezelf opkomen, vindt hij. Vanzelfsprekend ben je lid van de vakbond en als lid voer je actie. Zonder dat ik er erg in heb gehad, heb ik dat meegekregen.”

Dit bericht delen:

© 2025 Onderwijsblad. Alle rechten voorbehouden
Het auteursrecht op de artikelen in dit archief berust bij het Onderwijsblad, columnisten of freelance-medewerkers. Het citeren van delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Volledige overname, herplaatsing of opname in andere publicaties is slechts toegestaan na overleg met de hoofdredacteur via onderwijsblad@aob.nl Indien het gaat om artikelen van freelancers zal hiervoor een bedrag in rekening worden gebracht.