blad nr 22
17-12-2005
auteur E.. Prins
Mijn collega

Mijn collega

Een lot uit de loterij, noemt Jenny Schilt (51) haar nieuwe baan. Sinds begin dit jaar is ze docent Nederlands en ict op de afdeling techniek van het roc Flevoland. Dat wil zeggen: voor ict is ze nog in opleiding, in de praktijk. “Ik werk als instructeur met een docent en leer het van hem.” Hartstikke leuk, vindt ze het. “Ik ben altijd veel met computers bezig geweest en de sfeer op de afdeling is heel goed. Collega’s zijn altijd bereid om te helpen.” Het voelt als een warm bad na een toch wat vervelende periode.
Sinds 1992 heeft Jenny met heel veel plezier gewerkt als docent NT2 en NT1 in het volwassenenonderwijs. Eerst bij de basiseducatie Flevoleert, vanaf eind jaren negentig op het roc Flevoland, een fusie van de basiseducatie met het mbo. Aan haar baan veranderde in eerste instantie niet veel. Tot een paar jaar terug de regering koos voor marktwerking in het NT2-onderwijs. De subsidie werd verminderd en door een strenger immigratiebeleid daalde het cursistenaantal. “Ons werd geadviseerd iets anders te zoeken omdat ontslag dreigde.”
Dus moest Jenny weer solliciteren. “Een heel onzekere en vervelende periode”, zegt ze daarover. Maar gelukkig was het de derde keer raak. Op de afdeling techniek werd ze tot haar grote vreugde met open armen ontvangen.
Toen haar baan dreigde te verdwijnen, werd Jenny lid van de AOb. “Dan kon ik tenminste stemmen over het sociaal plan. Puur eigenbelang”, zegt ze eerlijk. Maar inmiddels heeft ze zelf ervaren hoe nodig een vakbond is. “De bond kwam echt voor onze belangen op en deed er alles aan ons zo goed mogelijk te informeren.”