- blad nr 8
- 16-4-2005
- auteur T. van Haperen
- Column
Nieuwe onderwijspolitiek
Naar het zogenaamde middenveld. Dat is een veelkleurig landschap, ingericht door artikel 23. Bij de omroepen staat een verzuilde structuur voor anachronisme, in het onderwijs heet het educational governance. En dus blijft een deel van de budgetvergroting aan de bestuurlijke strijkstok hangen. De rest is voor de scholen. Daar graaien eerst de verschillende managementlagen de ruif leeg. De kruimels zijn voor het echte werk. Het bedrag te besteden per leerling in de klas kent zo zelfs een relatieve daling.
Met name ouders worden hier doodziek van. Als ze zelf geld hebben, zoeken ze hun heil elders. Net als bij de omroepen groeit de concurrentie vanuit de markt. Iederwijs is daarvan het levend bewijs. Kinderen ontwikkelen zich naar hun mogelijkheden, vanuit hun individuele interesses en leren in verwondering. Allemaal klets natuurlijk, maar die constatering maakt alles erger. Ouders werpen zich liever in de armen van een sekte, dan dat ze hun kind naar een normale school sturen.
Politici reageren helpless, like a rich man’s child… verontwaardigde monopolist blaft potentiële concurrent met marktaandeel van nog geen promille in de hoek! Het totale register aan criminaliserende opmerkingen wordt opengetrokken. Kamerleden noemen Iederwijs een speeltuin. Hutten bouwen? Dat is toch geen schoolvak! De minister stuurt de inspectie er op af. Het Haagse toneelstuk Kordaat voor de camera krijgt zijn zoveelste uitvoering. De gevolgen van dit mediageweld? Die zijn niet waarneembaar. Onderwijspolitici boenen hartstochtelijk op het vieze hoekje in de schuur. In het woonhuis dansen ondertussen de muizen op tafel en vreten de termieten het meubilair weg.
Momenteel raast de ‘nieuw leren’ hype door het publiek gefinancierd onderwijs. Die heeft een hoog iederwijsgehalte. Schoolvakken sluiten slecht aan bij de belevingswereld, vandaar de vervanging door zelfgekozen thema’s. Volgens de website van de Utrechtse vernieuwingsschool UniC gaan raketbouw en Engels leren hand in hand. Economie en fotograferen mag ook. Leerlingen tegelijkertijd hetzelfde laten doen is uit de industriële revolutie, die is voorbij en dus ontbreekt een rooster. Een vakleerkracht met eindtermen past evenmin. Vandaar het verzoek om ontheffing van deelname aan het centraal examen. De nieuwste school in Tilburg krijgt dat zonder problemen voor elkaar.
Het particulier onderwijs, in het publiek domein wegkijken, dat meten met twee maten illustreert de verwarring. Het ontbreekt politici aan een referentiekader van excellent onderwijs. Niemand steekt zijn nek uit, angst regeert, vermolmde structuren heersen en dus verdwijnt extra geld per definitie in een bodemloze put. D66 hangt de held uit met een paar rotcenten, maar had nieuwe onderwijspolitiek moeten eisen. Dit onderwerp gaat namelijk heel veel stemmen opleveren… en kosten!