- blad nr 5
- 5-3-2005
- auteur E.. Prins
- Redactioneel
Mijn collega
Basisschool Welgelegen,
Warnsveld
“Werken met kleuters is mijn passie”, zegt Tonny Borninkhof (52), kleuterjuf op openbare basisschool Welgelegen in Warnsveld. “Dat spontane en ongeremde, dat vind ik geweldig.” Tonny leerde voor kleuterleidster op wat toen de kleuterkweek heette. Als achttienjarige had ze haar eerste baan. Zeven jaar later werd ze moeder en stopte ze. “Je had in die tijd nog geen parttime banen in het onderwijs. Het was of fulltime werken of stoppen.”
Toen haar kinderen naar school gingen, kwam ze terug. Eerst jarenlang als invalster op verschillende scholen, maar sinds een jaar of elf is ze vaste kracht op basisschool Welgelegen, waar ze ooit als invalster begon toen haar kinderen er nog op zaten.
Tonny heeft het kleuteronderwijs flink zien veranderen, veeleisender zien worden vooral. Zo zijn er nu ook Cito-toetsen voor de allerkleinsten en moeten de leerkrachten precies administreren wat ze doen en waarom. Dat laatste heeft voordelen, vindt ze. “Wat vroeger alleen in je hoofd zat, komt nu ook op papier.” Maar ze is ook wel eens bang dat kleuters geen kleuters meer mogen zijn, dat ze aan steeds hogere eisen moeten voldoen.
Als achttienjarige juf was Tonny al lid van de Abop, een voorloper van de AOb. Maar toen ze herintrad, vergat ze opnieuw lid te worden. “Het is er nooit van gekomen. Daar schaam ik me eigenlijk wel een beetje voor.” Toen ze vorig jaar ergens een AOb-stand trof, vulde ze dan ook gelijk een aanmeldingsformulier in, want vakbondslidmaatschap, dat hoort eigenlijk gewoon, vindt ze. “Het is handig voor jezelf, maar vooral goed voor het onderwijs.”