blad nr 17
9-10-2004
auteur R. Sikkes
Commentaar

Toneelstukje

De algemene politieke beschouwingen waren een bizar toneelstukje. Tegen het enorme bezuinigingspakket van het kabinet weerde zich niet alleen de oppositie, juist de regeringspartijen lieten van zich horen. Nadat het kabinet in de onderhandelingen met de vakbeweging iedere speelruimte over een socialere invulling als onmogelijk had weggewuifd, mochten de eigen fracties vrolijk shoppen in de miljoenennota.
Nee, zei D66, de bezuinigingen op onderwijs moesten verdwijnen. Natuurlijk, zo sprak minister Zalm namens het kabinet, als jullie dat willen, dan laten we de korting op het achterstandsbeleid en hoger onderwijs zitten. Het vervallen van het grijs kenteken zat de VVD dwars, dus ook dat plan kon worden geschrapt. En het CDA mocht zijn sociale gezicht laten zien: de overgangsperiode voor het vervallen van de vut-regelingen wordt opgeschoven; de kortingen op de ww worden wat verzacht. Zonder slag of stoot passeerden deze wijzigingen de Tweede Kamer. Een unicum. Nog nooit heeft een regering zoveel veranderingen toegestaan aan regeringsfracties op een als zeer doordacht gepresenteerde begroting. Waar de vakbeweging met haar alternatieven een njet ontving, konden de eigen partijen scoren.
Voor iedereen was duidelijk dat al deze aanpassingen vooraf door D66, VVD en CDA waren afgesproken. De geloofwaardigheid van de coalitie daalt daardoor alleen maar verder. Een flink deel van Nederland gelooft de boodschap van dit ik-heb-altijd-gelijk-kabinet niet meer.