blad nr 17
9-10-2004
auteur . Lachesis
Column

Het geheim van Dave

Tijdens de pleinwacht ontwaar ik in de verte een oploopje. Als ik dichterbij kom, zie ik dat Dave erg overstuur is. Hij wordt getroost door Saskia. Ze heeft haar arm stevig om hem heen geslagen. Achter hen staan de andere dames uit mijn klas. Ze kijken bezorgd en verontrust. Uit niets blijkt echter dat ze mijn hulp nodig hebben. Ik wend mij af. Een paar minuten later zie ik dat het groepje er nog net zo staat en dat Dave geen baat schijnt te hebben bij zoveel troost. Hij huilt hartverscheurend. Ik loop naar ze toe. Kan ik helpen, vraag ik. Saskia kijkt mij aarzelend aan. Dave draait zijn hoofd af en probeert zich te verbijten. Jolijn schudt haar hoofd. Dat kan helaas niet, antwoordt ze, het gaat namelijk om een geheim. Dave kan zich niet langer goed houden. Dat rotbroertje, snikt hij. Wat is er met je broertje, vraag ik. Saskia slikt, kijkt met een schuin oog naar Dave en besluit het er maar op te wagen. Greg heeft het geheim van Dave aan alle jongens van groep zeven verteld, licht ze toe, en nu is Dave heel bang dat hij gepest wordt.
Ik kijk om me heen. In de verte zit de harde kern van groep zeven op een klimrek, ze volgen de ontwikkelingen van dit gesprek aandachtig. Dus zij weten het geheim, stel ik vast. Saskia knikt. Jullie weten het geheim ook, stel ik andermaal vast. Saskia knikt opnieuw. Is het dan niet handig, opper ik voorzichtig, dat ik het geheim ook weet? Als jullie het mij vertellen, dan weet ik veel beter wat ik kan doen om te helpen. Saskia kijkt haar vriendinnen aan, daarna blikt ze naar Dave. Er valt een stilte. Het is wel het beste, Dave, adviseert Saskia. Dave knikt. Zeg jij het maar, fluistert hij terwijl hij naar de punt van zijn schoenen staart. Saskia kleurt tot in haar nek, makkelijk vindt ze het niet, dan haalt ze diep adem: Dave wil eigenlijk liever een meisje zijn, juf. Ik knik. Ik weet het allang. Je moet als juf wel van alle talent verstoken zijn om dat over het hoofd te zien. Het groepje kijkt mij opgelucht aan. Dave lacht door zijn tranen heen. Het is niet erg, hè, fluistert hij. Helemaal niet, antwoord ik, maar wat je broertje gedaan heeft, vind ik wel erg. Ik loop naar groep zeven. We zullen hem er heus niet mee pesten, verklaart de aanvoerder van het stel, je moet toch zelf weten of je een meisje wilt zijn. We snappen echt niet wat dat jongetje kwam doen.
Ik zoek Greg op. Hij doet aandoenlijke pogingen om mij niet te zien en staart gebiologeerd naar de kaarten in zijn hand. We zitten een tijdje naast elkaar. Dan doorbreek ik de stilte. Je weet wel waarvoor ik kom, hè? Hij knikt. Was dit allemaal de bedoeling, vraag ik. Het hoofd van Greg schokt naar voren, dikke tranen druppen uit zijn ogen. Je wilde alleen maar een beetje stoer doen, nietwaar? Het jongetje naast mij stemt bijna onhoorbaar in. Wat ga je er nu aan doen, vervolg ik. Sorry zeggen, klinkt het snikkend. We staan op en zoeken Dave. Ik vraag de hulptroepen zich even buiten gehoorsafstand te plaatsen. Dave en zijn kleine kwelduivel staan met gebogen schouders tegenover elkaar. Het spijt me, fluistert Greg. Waarom deed je dat nou, huilt Dave. Ik weet het niet maar het spijt me wel heel erg, fluistert Greg. Maar het was toch een geheim, je had het toch beloofd, snikt Dave. Hij zet een stap in de richting van zijn broertje. Greg aarzelt niet langer. Hij stort zich in de armen van zijn broer. Zo laat ik ze achter.

www.columnsvanlachesis.nl