blad nr 13
26-6-2004
auteur . Overige
Column

Puinruimers?

Zelden werd een departement door zoveel ellende geteisterd: over elkaar buitelende bewindslieden, beschuldigingen door ambtenaren en ex-ambtenaren van fraude, graaien en politieke spelletjes, een ernstig gebrek aan onderling vertrouwen en een naar binnen gerichte werkcultuur. Onder deze omstandigheden moest het ‘wij-gaan-weer-samen-vrolijk-verder’-toneelstukje van Nijs en Van der Hoeven wel mislukken.
Inmiddels zit Nijs thuis zich waarschijnlijk af te vragen waar het misging. Terwijl Van der Hoeven met de scherven aan haar voeten zit.
Ik vind het jammer dat onze suggestie om een gedegen (parlementair) onderzoek te doen naar hoe het zo ver kwam niet is opgepakt. Dan was er zicht gekomen op de oorzaken. Nu is het risico toch weer dat alleen symptomen worden bestreden. Van der Hoeven wil praten, praten, praten, maar misschien willen veel ambtenaren wel gewoon aan het werk?! Dergelijk onderzoek had ook voormalige PvdA-bewindslieden in de problemen kunnen brengen. Maar wie werkt maakt fouten, dat risico hadden wij wel willen nemen. Alles beter dan de ogen te sluiten. Het departement zal hoe dan ook verder moeten. Er ligt nu veel op de schouders van Van der Hoeven en haar secretaris-generaal Van der Steenhoven.
Voorlopig zijn er alleen maar verliezers. De vele ambtenaren die gewoon hun werk willen doen. Het onderwijs dat weer moet wachten op noodzakelijke maatregelen. Een afgetreden staatssecretaris en een beschadigde minister. Maar het tij kan keren als het vele talent in het onderwijs en op het departement een kans krijgt. Dat betekent geen centralisme maar juist ruimte om eigen verantwoordelijkheden vorm te geven. Een leiderschapsstijl van de politieke en ambtelijke top om dit te faciliteren. Het onderwijs verdient dat dit lukt!