- blad nr 8
- 17-4-2004
- auteur E.. Prins
- Mijn collega
Mijn collega
vrije school Hoeksche Waard
Oud-Beijerland
Vooral de aandacht voor het creatieve vond Walhalla de los Arcos van Ginniken (31) aantrekkelijk aan de vrije school, maar gaandeweg kreeg ze ook steeds meer waardering voor de antroposofische visie. “Kort gezegd komt het erop neer dat je niet alleen leert met je hoofd, maar ook met je ledematen en je zintuigen. De vrije school biedt leerlingen daarom een zo veelzijdig mogelijk programma.”
Vanuit de pabo aan de hogeschool Helicon in Zeist kon ze meteen aan de slag op de vrije school Hoeksche Waard in Oud-Beijerland. Zes jaar lang deelde ze daar lief en leed met dezelfde klas leerlingen. Want ook dat is kenmerkend voor een vrije school: als het kan, volgt de juf of meester de klas van begin tot eind. “Zo bouw je een sterke band op met de kinderen.”
Maar die bijzondere band was voor Walhalla ook de reden dat ze na zes jaar niet meteen een nieuwe klas wilde. Nu werkt ze twaalf uur als ambulant begeleidster bij de stichting Proteus, een antroposofisch steunpunt voor gehandicapte kinderen, en twaalf uur op de Hoeksche Waard als begeleidster van leerlingen met een ‘rugzakje’. “Heel interessant en leuk”, vindt ze deze nieuwe klus. “En het is een stuk rustiger dan fulltime voor de klas.” De bijzondere sfeer van een groep kinderen mist ze af en toe wel. “Gelukkig maken de inval- en toneellessen dat een beetje goed.”
De Hoeksche Waard is haar eerste school en Walhalla had in het begin veel vragen, bijvoorbeeld over haar loonstrookje. Bij de AOb vond ze antwoorden en daarom werd ze lid. “En een leuke bijkomstigheid is dat ik via het Onderwijsblad goed op de hoogte blijf.”