blad nr 14
23-8-2003
auteur R. Sikkes
Commentaar

Eindtoets - begintoets = kwaliteit + bekostiging

Er is niets tegen toetsen en testen. Ook niet van kleuters. Al jaren wordt de ontwikkeling van kleuters bijgehouden, hoe het staat met hun motoriek, ontluikende geletterdheid of basale kennis van cijfertjes. Om te bekijken of ze de stap naar groep drie aankunnen. En daar wordt ook weer geturfd, getest en getoetst. Soms gebeurt dat allemaal vrij onopvallend door een kind te observeren, dan weer volgt er een echte test, met de stopwatch ernaast om te kijken op welk AVI-niveau iemand zit. Aan het volgen van de ontwikkeling van kinderen heeft het onderwijs een dagtaak.
En natuurlijk is het ook goed om naar de kwaliteit van de school te kijken. Nu al onderzoekt de Onderwijsinspectie of een school kinderen aflevert op een behoorlijk niveau. De bedilzuchtige ploeg van premier Balkenende wil alleen een paar stappen verder gaan. In het vorige regeerakkoord werd de volgende bizarre rekensom opgenomen: citotoets min kleutertoets is gelijk aan kwaliteit plus bekostiging.
Over dat idee kwam De Onderwijsraad met een wat weinig uitgesproken mening. Ruwweg zegt de Raad dat toetsen van zesjarigen best mogelijk is - dat weten we in het onderwijs natuurlijk allang. De vraag is alleen of daaraan ook de bekostiging gekoppeld moet worden.
Nee, zegt de Raad, dat is ongewenst. Maar stelt vervolgens wél voor om een hele batterij testen en toetsen te ontwikkelen voor één centraal toetsmoment met zes jaar om de kwaliteit van de school te bepalen. Onbegrijpelijk, omdat de Onderwijsraad zelf zoveel mitsen en maren aanvoert bij de deugdelijkheid van de rekensom citotoets min begintoets is kwaliteit, dat het beter lijkt om al die miljoenen die nodig zijn voor het jarenlang ontwikkelen van begintoetsen op een andere manier te besteden.