- blad nr 8
- 1-10-2024
- auteur L. Rötgers
- Column
Je kijkt met andere ogen naar een docent wanneer je zelf lesgeeft
Toen ik twaalf jaar geleden mijn bachelordiploma haalde, was mijn plan eerst een jaartje te werken, zodat mijn gebrek aan liquide middelen zou worden verkleind. ‘Een negatief vermogen is óók vermogen’, claimt mijn chronisch failliete vader al jaren en zo bezien was ik in die tijd een vermogend persoon. Die master kwam dan volgend jaar wel.
Zoals dat gaat met plannen liep alles anders, maar vorig jaar schreef ik mij, met de niet-aflatende steun van mijn werkgever, mijn gezin en de lerarenbeurs, dan toch eindelijk weer in.
Dat zorgt ervoor dat ik nu weer aan de andere kant van het klaslokaal mag zitten. Je kijkt met andere ogen naar de docent wanneer je zelf lesgeeft en het cynische commentaar van veel van mijn pijnlijk jonge medestudenten houd ik dan ook voor me. Ik voel vooral compassie voor de docent, die zichtbaar lijdt onder de brakke omstandigheden van een veel te heet lokaal, slecht georganiseerde ICT en een niet overmatig geïnteresseerd publiek. Haar werkomstandigheden zijn op deze zweterige eerste dag van het schooljaar niet veel anders dan de mijne enige uren daarvoor, want de snelheid en het praktisch vernuft van mijn motorfiets zorgen ervoor dat ik ’s ochtends zelf kan lesgeven en een uurtje later kan aanschuiven in de collegebanken.
Een universitaire master volgen naast je baan is een hele puzzel, want een behoorlijk deeltijdaanbod is er helaas niet bij. Dat betekent in mijn geval vier lesroosters (werk, universiteit, lesrooster partner en kind op de basisschool) in elkaar tetrissen en accepteren dat je er wat langer over gaat doen dan de rest. De roostermakers op mijn school, Lydia en Marieke, verdienen een eervolle vermelding, want ze wisten mijn enigszins bizarre beschikbaarheid om te toveren in een voor alle partijen werkbaar schema. Hulde! De macht van deze mensen over de leefbaarheid van je dag is nimmer te onderschatten. Bedenk dit goed wanneer je weer eens een klagende mail naar de roostermaker wil sturen. Maar dit terzijde.
Er zijn allerhande leuke dingen te doen bij zo’n studie, waarvan een goed deel geen bal te maken heeft met mijn werk. Heerlijk! Dat plezier was nu precies de reden om hieraan te beginnen. Sommige collega’s gingen ervanuit dat ik dit vooral ging doen om in de LD-salarisschaal verder te kunnen vegeteren. Een lang en pijnlijk stilzwijgen was dan mijn antwoord. Geld is namelijk een slechte raadgever.