- blad nr 8
- 1-10-2024
- auteur M. Dubbelman
- Column
Kom anders lekker zelf cakejes versieren, met dertig zesjarigen
Daarna had de ouder naar het jarige kind gezwaaid en was naar het werk vetrokken. Ja, zie dan nog maar eens ‘neem het alsjeblieft weer mee of kom anders lekker zelf cakejes met dertig zesjarigen versieren’ te zeggen.
Sinds de geboorte van mijn oudste, alweer 21 jaar geleden, verbaas ik mij al over de totaal ontspoorde trakteertraditie in ons land. Dat begon al op het kinderdagverblijf van onze kinderen toen ik geregeld in hun mandje alweer een klein kartonnen boekje én een badeendje én een knijpfruitje in cellofaan met een handgeschreven kaartje aantrof.
Ik kwam nooit verder dan het in zwart-wit uitprinten en uitknippen van de hoofden van onze dreumesen, die we dan op rozijnendoosjes plakten. Dat vond ik al enorm vermoeiend.
Ook tijdens de basisschooltijd van onze kinderen heb ik mij geregeld verwonderd. Zo kwam onze jongste op een dag blij thuis met een puntzak snoep. Samen wogen we de zak: 90 gram; goed voor zo’n 480 calorieën en een vijfde van de energiebehoefte van een jongen van 11. Toen vond hij het zelf ook wel veel.
Ook als leerkracht heb ik inmiddels heel wat bijzondere traktaties voorbij zien komen en nog nooit was het gezond. Meestal is het chips, die ik absoluut niet op tafel wil als ik weer les geef.
Eigenlijk zou iedereen na consumptie handen moeten wassen, maar dat kost zoveel tijd, dat ik de vettige paprikavingers op het werk maar voor lief neem.
Ook al een paar keer meegemaakt: Ben & Jerry’s ijs: 2 euro per bekertje! Superzoet, plakkerig en ook wel een beetje sneu voor kinderen waarvan de ouders iets minder bemiddeld zijn.
Als leerkracht met hoogsensitieve trommelvliezen zou ik bovendien willen pleiten voor een totaalverbod op alles waar geluid in zit, zoals klaparmbanden, fluitjes en kleine mondharmonica’s, true story.
Ik ben ook zo’n juf van wie het na 2 minuten klooien in de tas moet, want het lukt mij als starter gewoon nog niet zo goed om les te geven aan kinderen die ondertussen alle standjes van hun buigbare potlood onderzoeken en de wisselwerking met een puntenslijper.
De school van mijn jongste schafte afgelopen jaar het trakteren af wegens meestal ongezond en de ongelijkheid. In de plaats kwam er een feestpakket, waarbij de jarige als traktatie een activiteit van 15 minuten mag kiezen met de hele klas. Vieren door samen te doen en niet door te krijgen.
Ik heb geen kind horen klagen. Jarig zijn bleek nog steeds even leuk en het is toch prachtig dat iedereen echt blij is met jouw jarig zijn en niet, omdat je voor iedereen een karrenvracht aan snoep hebt meegenomen?