- blad nr 5
- 1-5-2024
- auteur T. van Haperen
- Column
Het onderwijs stoot zich 25 jaar lang aan dezelfde steen
Kortom, ik heb een advertentie gelezen. Betaald uit de lumpsum. Waarom toch? De aanmeldingen waren in maart. Maar de echte maatschappelijke schade zit hem in de inhoud. Die ademhalingstherapie en stoelmassage, ach, goed bedoeld en hilarisch. Dat flexrooster is aanmerkelijk minder grappig. Het staat voor lestijd inleveren voor zelfstudietijd. Tijdens minder vaklessen, vaak maar 40 minuten, krijgen leerlingen instructie. De constructie van kennis doen ze zelf op een leerplein. En ja, dat is precies het studiehuis dat inmiddels 25 jaar op het kerkhof van de mislukte onderwijsvernieuwingen ligt. Dit lijk opwarmen, het een andere naam geven, op het moment dat PISA sterk dalende leeropbrengsten waarneemt, jaar op jaar bevestigd door de onderwijsinspectie, het is nogal wat. Want waarom mislukte dat studiehuis? Met minder klassikale lessen konden leerlingen het examen niet maken. Ze deden weinig tijdens die zelfstandigheidsuren, waardoor de leraar in de instructielessen nieuwe kennis moeilijk kon verbinden met het eerder geleerde. Het flexrooster prikkelt tot precies hetzelfde gedrag en feitelijk beschadigt dit kinderen. Leren op school gaat nu eenmaal anders dan leren voetballen. Dat laatste is vrijblijvend en voor de enkeling. Op school doorgeven wat van waarde is, is voor iedereen. Hoogleraar Paul Kirschner zegt altijd: je leert een kind ook niet zelfverantwoordelijk een drukke verkeersweg oversteken. Doe dan wat wel werkt. Een vakkundige leraar maakt in een klaslokaal eerst duidelijk wat kinderen gaan leren, waarom dat de moeite waard is, legt de nieuwe kennis uit, doet voor wat je ermee kan, controleert of zijn leerlingen dit begrijpen, oefent handigheid samen in en laat het ze uiteindelijk zelf doen. En nee, deze directe instructie is geen korset, maar instructie en constructie zijn wel met elkaar verbonden, middels gezamenlijke oefening, formatief handelen en feedback. In de uitvoering is dit al lastig genoeg.
Maar een scholengroep betaalt het AD voor een advertentie die herhaald mislukte vernieuwingsvoodoo propageert in een tijd dat de schoolse leeropbrengsten dieptepunt na dieptepunt bereiken. Het Nederlands onderwijs stoot zich 25 jaar lang aan dezelfde steen. Minister en onderwijsinspectie staan erbij en kijken ernaar. Een keer per jaar zoeken ze met de Staat van het Onderwijs de media op, in een fancy horecagelegenheid wat powerpointpresentaties aanhoren, daarna witte wijntjes wegtikken en het karwei zit er weer op… wat een clusterfuck is dit.