blad nr 10
1-12-2023
auteur T. van Gelder
Column

Stille reserve

Er zijn in Nederland tienduizenden bevoegde leraren die niet voor de klas staan. Dat noemen we de stille reserve. Als al die reservisten worden ingezet, is het lerarentekort in één keer opgelost.
Maar die bevoegden hebben het onderwijs niet voor niets verlaten. Ze hebben een pauze genomen, omdat ze zelf een gezin hebben, arbeidsongeschikt zijn geraakt, na een burn-out verplicht naar een andere sector zijn overgestapt of heel ander werk zijn gaan doen.
Het onderwijs lekt leraren. En de stille reserve groeit gestaag door. In 2017 waren het er 83 duizend, maar misschien zijn we nu al door de 100 duizend grens heen? Hoog tijd voor nieuw onderzoek.
Een onderwijsbevoegdheid is voor het leven. Zo’n 37 procent van de stille reserve geeft in een uitvraag van de betrokken leerkracht Jan-Willem Duin (stillereserve.nl) aan weer terug te willen keren in het onderwijs. Maar dan moeten de omstandigheden wel beter zijn. Leraren met een gezin willen meer ruimte om werk en privé te combineren. Beter werkgeverschap, meer regelmogelijkheden, meer maatwerk.
Eén op de tien reservisten in het primair onderwijs zit in de ww. Zij noemen kleinere klassen, minder administratie en het verlagen van de werkdruk als voorwaarde voor re-integratie. Zij zien zichzelf wel als invalkracht terugkeren voor de klas. Ook zouden ww’ers graag meer hulp bij het solliciteren willen krijgen.
Dat zou toch mogelijk moeten zijn? Als we 37 procent van de reservisten kunnen verleiden om terug het onderwijs in te gaan, dan is dat zéér de moeite waard. We moeten alles op alles zetten om het lerarentekort terug te dringen. En ervoor zorgen dat in 2030 elke leerling een bevoegde leraar heeft.