De overgang

‘Wist jij dat de overgang bij de meeste vrouwen rond hun 43ste begint?’ Ik keek de vriendin met wie ik uit eten was betekenisvol aan. Wij zijn allebei 43. Ze wist het niet. Ik had het zojuist ontdekt in het artikel ‘Praat over de overgang’ op pagina 40. Ook wist de vriendin een psycholoog niet dat overgangsklachten regelmatig verward worden met een burn-out of depressie. We spraken onze verbazing over al die onwetendheid uit en vroegen ons hardop af of ‘het’ bij ons al begonnen was. Om te eindigen met: ‘Moet je ons hier nou zien zitten, we hebben het over de overgang.’ Liever hadden we het over woeste nachten gehad. Of desnoods over slapeloze nachten, vanwege baby’s. Maar die baby’s zijn al (bijna) tieners en daar zat ons ongemak. Toen ik journalist Maaike Lange en illustrator Nino Maissouradze beiden ook van een zekere leeftijd benaderde voor dit artikel, reageerden zij vol herkenning. ‘Het is absurd hoe weinig we weten’, schreef Nino. ‘Dus dit stuk kwam precies op tijd.’ Hopelijk komt het ook op tijd voor instellingen die toch al worstelen met personeelstekorten in een sterk gefeminiseerde sector. In de meest recente cao’s voor het primair en voortgezet onderwijs is nu opgenomen dat de overgang op scholen beter bespreekbaar moet worden gemaakt. Want vrouwen in de overgang melden zich 36 procent vaker ziek dan andere docenten. Goeie diagnostisering en begeleiding kan veel voorkomen. Vlak empathie ook niet uit, juist ook van leidinggevenden. Gynaecoloog Dorenda van Dijken vertelde recent in de Volkskrant over een Brits onderzoek waaruit blijkt dat vrouwen die slecht slapen omdat ze een baby hebben, begrip krijgen: collega’s nemen zonder problemen taken over. Vrouwen die slecht slapen door de overgang krijgen een heel andere behandeling. Zij moeten vooral niet zeuren. Als vrouwen als ik zelf al zo verrekte weinig over de overgang weten en er liever ook niet over praten ‘ongezellig’ of mee geassocieerd willen worden, wordt het natuurlijk nooit wat met dat begrip. Hierbij: een begin.