- blad nr 9
- 1-11-2023
- auteur M. Lange
- Flashback
‘Hij wist mij tot rust te brengen’
Hij had een fantastische manier van praten. In plaats van ‘mooi’ zei hij ‘buitengemeen fraai’. Ik vond dat zo mooi. Soms dacht ik ook wel: ‘Wat zegt hij nu?’ Hij zei ‘Uiropa’ in plaats van ‘Europa’. Hij was helemaal geen kakkineuze man, maar hij was een taalpurist.
Ik hield ook van taal. Ik had pas Nederlands geleerd, toen ik naar de kleuterschool ging. Mijn ouders komen uit Pakistan en mijn moeder sprak nog geen Nederlands toen ik ging praten. Ik las veel, wilde de taal goed spreken. Mijn ouders spreken het ook goed mijn vader is overleden maar wel met een accent en kleine foutjes. Dat is helemaal niet erg, maar ik was me daar bewust van. En toen zei ik tegen een vriendinnetje op de lagere school: ‘Aan mij zullen ze niet kunnen horen dat ik hier niet vandaan kom’. En toen zei dat vriendinnetje: ‘Maar dat kunnen ze heus wel aan je zien.’ We waren negen jaar. Ze zei het zonder waardeoordeel. Het was voor eigenlijk pas de eerste keer dat ik me realiseerde dat ik een andere kleur heb dan de mensen om mij heen.
Meneer van Dijk was een leraar van orde en discipline, maar tegelijkertijd een lieve, betrokken man. Grieks was een kleine klas, het was daardoor speciaal, en er werd ook over filosofische vraagstukken nagedacht. Ik vond dat leuk, het hielp me om op een andere manier na te denken, weer anders dan thuis. Ik was ook een gretige leerling, een beetje een nerd, met een brilletje en een beugel. Ik viel er niet buiten, ik was eerder niet echt in een hokje te vangen. In 1979, toen ik naar de brugklas ging, had je kakkers, punkers, ska. Bij de ene gelegenheid had ik een skibroek, mijn haren getoupeerd en een oorbel, en voor een andere gelegenheid droeg ik een poloshirt en een witte broek en zag ik er kakkineus uit.
Door Meneer van Dijk wilde ik dus klassieke taal en archeologie studeren. Maar dat kwam ook door de Indiana Jones-films. Ik wilde archeoloog worden, de vrouwelijke tegenhanger van Indiana Jones.”
{Kader}
Meneer van Dijk is twee jaar geleden overleden op 90-jarige leeftijd. Gepensioneerd docent geschiedenis van het Augustinianum, Harrie Meelen (zie foto) had Mariëlle Paul in zijn klas. “Ik was 29 jaar toen ik Mariëlle in de brugklas lesgaf. Drie jaar later had ik haar weer in gymnasium 4. Het betrof een ideale klas van slechts 11, allen zeer getalenteerde leerlingen. Mariëlle was erg aardig en zeer geïnteresseerd. Haar cijfers varieerden van 8 tot 9,5.” Meelen werkte 40 jaar op het Augustinianum, ook als afdelingsleider vwo-bovenbouw.