- blad nr 8
- 1-10-2023
- auteur M. Lange
- Geld telt
Meer verdienen = meer betalen
Huishoudboekje
Netto maandinkomsten
Salaris Pierre € 3900
Salaris vriendin € 2700
Totaal € 6600
Vaste gezamenlijke maandlasten
Huur € 1600
Water, gas en elektriciteit € 200
Internet € 43
Telefoon € 14
Boodschappen € 350
Restaurant € 150
Gemeentebelastingen € 40
(Zorg)verzekering € 153
Sport € 50
Trein € 50
Drankjes € 70
Concerten, comedy, festivals € 100
Vakantie en familiebezoek € 150
Lunch op de universiteit € 100
Totaal € 3070
Laatste grote uitgave:
elektrische piano 1500 euro
{klokjes}
Zwemmen in de gracht
9.00 “Het is een luxe dat je als onderzoeker niet op een vast tijdstip op de universiteit hoeft te zijn, zoals een docent op de lagere of middelbare school. Ik kan naar mijn werk gaan zonder dat ik er stress over voel. Meestal ben ik er om 9.00 uur, vanochtend was ik er om 8.45 uur.”
13.00 “Ik lunch elke dag in het universiteitsrestaurant. Ik ben te lui om mijn eigen lunch te bereiden en geen grote fan van boterhammen. Ik eet soep en een poke bowl.”
18.00 “Tot 18.00 uur ben ik op de universiteit. We mogen ook thuiswerken, maar meestal ben ik daar.”
18.45 “Ik kook iets vaker dan mijn partner. Zij werkt in Wageningen en is daar drie of vier keer per week en komt dan later thuis.”
20.00 “Twee keer per week voetbal ik. Ik speel gemiddeld 15 minuten per dag piano. Als het mooi weer is, verleid ik mijn vriendin om te gaan zwemmen in de Amstel of de grachten. In de winter heb ik Nederlandse les gevolgd. Elke woensdagavond drink ik een biertje met mijn collega’s.”
23.30 Naar bed.
PIERRE: “Ik woon nu twee jaar in Amsterdam. In Frankrijk zijn we niet erg open over geld, daarom vind ik het interessant om mee te doen aan deze rubriek. Ik ben een voorstander van meer transparantie. Nederlanders zijn over het algemeen opener dan Fransen.”
Expat
“In Nederland heb ik een flink belastingvoordeel omdat ik een hoogopgeleide expat ben. Dat voordeel is zo’n 600 euro per maand. Ik vind geld niet heel belangrijk, ik wil er ook niet al te veel over nadenken, maar ik realiseer me ook dat het een luxe is om er niet te veel mee bezig te hoeven zijn.
In Frankrijk zou ik als assistent-professor ongeveer 2300 euro verdienen, dat is minder dan in Nederland. Maar het salaris is niet de reden dat ik in Nederland ben. Ik deed mijn phd in het Frans-Caribisch gebied, in Guadeloupe, waar ik samenwoonde met mijn verloofde uit Guadeloupe. Toen zij naar Europa vertrok voor haar onderzoek, volgde ik haar terug naar Europa. Toen onze relatie uitging, werkte ik in Zweden waar ik mijn huidige Franse vriendin ontmoette. Zij bracht mij naar Nederland, omdat ze hier een onderzoeksbeurs kreeg. Ik ben haar gevolgd.
Ik ben heel blij met mijn aanstelling in Amsterdam. Ik had niet gedacht meer te gaan verdienen dan in Zweden. Het belastingvoordeel vind ik eigenlijk helemaal niet nodig en ook oneerlijk. Mijn vriendin bijvoorbeeld is een succesvollere onderzoeker dan ik, maar zij verdient minder. Zij is verbonden aan een Zweedse universiteit, haar salaris wordt betaald door die Zweedse universiteit. Omdat zij minder verdient, betaal ik onze huur.”
Academische wereldje
“Mijn moeder vraagt zich soms af, of en hoe ik het financieel red. Zij is nieuwsgierig en ook bezorgd, omdat ze het academische wereldje waarbij je om de zoveel jaar naar een ander land verhuist, niet helemaal snapt. Mijn ouders hebben een vrij conservatief beeld van het leven. Op mijn leeftijd vinden ze dat je een gezin moet hebben, een auto en een eigen huis. Dat heb ik allemaal niet. Voor hen is dat wennen.”
Cadeau aan mezelf
“Mijn ouders betaalden mijn collegegeld en de huur zolang ik studeerde. Op mijn 25ste haalde ik mijn phd. Ik ben opgegroeid zonder problemen met geld. Mijn ouders zijn allebei dokter. Maar ze leerden ons mij, mijn broer en zus niet te veel geld uit te geven. Ik heb dat van ze meegekregen. Je weet nooit wat er kan gebeuren, dingen kunnen misgaan.
Soms heb ik een conflict hierover met mijn vriendin. Ik kan moeilijk doen over een paar euro’s. Ik zal bijvoorbeeld nooit een dessert bestellen in een restaurant, ook al zou ik er nog zo’n zin in hebben. 8 euro voor een chocoladecake is me te veel. Ik kan zo’n cake makkelijk zelf maken. Als ik iemand uitnodig voor een etentje heb ik er minder moeite mee wat de ander bestelt, maar voor mezelf zal ik de uitgave minimaliseren.
Ik heb een tijdje geleden een piano gekocht. Dat voelde als een cadeau aan mezelf, maar het zou pas echt een cadeau zijn, als ik mezelf een echt mooie piano kan geven van vijfduizend euro.”
Footprint
“Ik let er op het milieu zo min mogelijk te belasten. Mijn footprint probeer ik zo klein mogelijk te houden. Ik doe onderzoek naar de invloed van klimaatverandering op de landbouw. Ik vind dat we af moeten van het gebruik van plastic en auto rijden. Als onderzoekers willen we ook niet meer overal naar toe vliegen voor een congres of onderzoek. Ook voor een familiebezoek of vakantie pakken we de trein. Zoals laatst op en neer naar Athene met de trein, de bus en de boot, dat kost ongeveer duizend euro en 17 uur reizen over land en 20 uur op de boot. Met het vliegtuig zou het 300 euro hebben gekost. We kunnen dit doen omdat we een goed inkomen hebben, maar ook omdat het onze prioriteit heeft. In de stad doe ik alles op de fiets en ik geef weinig uit aan kleding.
Mijn leeftijdsgenoten verdienen minder dan ik. Op de woensdagavondborrel betaal ik vaak de laatste ronde. Laatst was dat 60 euro. Toen ik een phd-student was, stelde ik het ook op prijs dat iemand die meer verdiende, meer betaalde.”