- blad nr 7
- 1-9-2023
- auteur M. Lange
- Flashback
‘Zij zei nooit dat iets niet goed was’
“Ik groeide op in Herent, een klein dorp dichtbij Leuven. Er was een heel lieve juf in mijn derde leerjaar op de lagere school, ik was toen 9 jaar, en dat was Marleen Pollers. Zij was warm en begripvol. In dat jaar maakte ik kennis met performen. Samen met vriendinnetje Suzie had ik een liedje geschreven. En nog zie ik mezelf voor de klas staan met een lijmstift in mijn hand. Die stift was mijn microfoon. We hadden het lied geschreven in de refter, de eetzaal van de opvang. Het ging over twee jonge mensen die avonturen beleefden. Juf Marleen vond het allemaal prachtig. Zij zei nooit dat iets niet goed was.
Mijn papa werkte in Brussel en mijn mama werkte tot laat. Het kwam erop neer dat ik en mijn broer of zus vaak als laatsten in de schoolopvang zaten. Ik heb heel lieve ouders, ze hebben alles voor ons over, maar dat uitte zich in die tijd in lang werken. Zonder de opvang had ik misschien nooit het entertainen ontdekt. Je moest steeds weer creatief bezig blijven. Als kind stopt het spelen nooit. Onlangs heb ik een half jaar als opvangmeester in een schooltje gewerkt en toen viel me opnieuw op hoe creatief kinderen zijn.
Bij juf Marleen zaten we in een kleine klas met ongeveer dertien leerlingen. Zij kon daardoor aan ons allemaal aandacht schenken. Ze zal rond de 35 zijn geweest, de generatie van mijn ouders. Ik herinner me dat mijn vader haar vaak complimenteerde over haar aanpak. In het dorp kent iedereen elkaar direct of via via.
Ik was de clown van de klas, de entertainer. Ik heb twee losse knieën en dan zat ik op de speelplaats en liet ik de knieën met elkaar praten. Of tijdens het voetballen liet ik me vallen en iedereen verschieten omdat ik zogenaamd veel pijn had. Pas op de middelbare school, in de pubertijd, begon ik me onzekerder te voelen. Ik heb altijd hard moeten werken voor school en moest tegen mijn zin naar een andere middelbare. Saai vond ik het. Acht uur stilzitten. Het spelenderwijs leren op de lagere school past veel beter bij mij. Ik vind dat je je hele leven moet blijven spelen.
Op de middelbare school begon ik teksten te schrijven en te rappen. Op mijn 17e trad ik met mijn muziek naar buiten. Nu heb ik net een contract getekend met een groter platenlabel. Ik wil verhalen vertellen over verliefdheid en oorlog, en ook over de lagereschooltijd. Ik denk dat ik het nu goed met juf Marleen zou kunnen vinden. Een bescheiden en puur mens.”
{Kader}
Marleen Pollers, leerkracht van basisschool De Kraal in Herent: “Ik ben gaan terugbladeren in mijn notities over Jonas van destijds. Ik schreef: ‘Acteertalent; zingen wordt soms ‘optreden’ met de nodige mimiek. Mooi!’ Mooi dat het acteertalent eruit is gekomen. Jonas was een speelse jongen, school en leren waren voor hem nog minder belangrijk. Ik noteerde ook: ‘Soms twijfel je wel aan je eigen kunnen. Een duwtje in de rug kan wonderen doen.’ We hadden een kleine klas met zestien leerlingen, maar ook met een grote klas wil ik alle leerlingen goede aandacht geven.”