blad nr 5
1-5-2023
auteur M. Dubbelman
Column

Ik doe niet meer alsóf ik een juf ben

Jaren terug lag ik heerlijk relaxed onder een boom op de ligweide in zwembad de Koet in Kockengen. Bij dat ‘heerlijk relaxed’ hoort wel een kanttekening. Want vanaf de dag dat mijn kinderen ‘mama’ konden zeggen was liggen in het gras natuurlijk nooit meer heerlijk relaxed.
De uren dat je kinderen wakker zijn, sta je altijd aan als moeder. Ook liggend in het gras naast een zwembad.
Als dan ergens het woord mama klinkt, veer je automatisch op. Mijn lig-excercitie ontaardde die dag dan ook in een uitgebreide sessie buikspieroefeningen en een verzuchting op Twitter: “Alle moeders heten mama. Ik word helemaal gek in het zwembad.”
Het is een zinnetje dat Henk Westbroek oppikte en met mijn instemming gebruikte voor het liedje ‘Alle moeders heten mama’. Onlangs dacht ik terug aan dit voorval, toen ik door het park liep om mijn eigen kind uit school op te halen en ik overal ‘juf, juf, juf!’, hoorde. Mijn hoofd draaide automatisch naar het geluid toe. Wie riep mij daar? Wat is er aan de hand? Is er een probleem? Ik kom eraan!
Tot ik me realiseerde dat ik helemaal niet in functie was. Na 2,5 jaar pabo en vele stage-uren was het moment ineens daar: ik doe niet meer alsóf ik een juf ben, ik voel me blijkbaar een juf.
Leerkracht zijn, is niet alleen een baan, maar ook een hele grote rol, die het leven je bedeelt, net als moeder zijn. Je bent een Belangrijk Figuur in het leven van de leerling, net als papa, mama, opa en oma, Bliksem McQueen en sinterklaas.
Natuurlijk ben jij als leerkracht degene die ze de regels voor de werkwoordspelling leert en hoe je getallen splitst. Je bent degene die ze aanspoort en verder helpt, maar je bent ook degene bij wie ze komen als er iets is.
Je veegt de modder en de tranen van hun hoofd als er vlak voor een verkeersexamen heel hard een bal tegenaan is gekomen. Ze delen juichend en knuffelend hun extatische blijdschap met je. “Juf, juf, juf, ik ga morgen naar de ballenbak.”
Ze hopen dat je ook echt naar ze kijkt tijdens het schoolvoetbaltoernooi. “Juf, juf, zag je mijn goal?”
“Ja, jongen, wat een vrije trap, bijna helemaal vanaf het middenveld, zo erin. Wat een schitterend doelpunt.” En het allermooiste: je geniet ook echt met je hele hart van die goal, want het zijn wel mooi jouw leerlingen die daar staan te schitteren. Ze zoeken geruststelling bij je als het leven even spannend is:“Juf, ik ben gestrest, want alle tanden van mijn paard moeten worden getrokken en mijn paard is al heel oud en hij moet onder narcose.” Ik ben blij dat ik die rol erbij heb gekregen.