- blad nr 5
- 1-5-2023
- auteur T. van Haperen
- Column
Niemand schrijft voor wat ik zeg in mijn klas, ik ben geen trekpop
Toch had ik graag op de radio hierover doorgepraat. Algemeen vormend hoort namelijk wel degelijk fair en inclusief te zijn. Alle kinderen hebben recht op succes dat past bij hun mogelijkheden. En daar is momenteel geen sprake van. Foute bekostiging en malle opvattingen resulteren in een motivatieprobleem voor de Nederlandse leraar. Degene die kan, verlaat de school. De groep die blijft, gaat op zoek naar werk buiten de klas. Betaald babbelen over de koers van school, op heidagen post-its plakken op flapovers, van die dingen. Degene die het in deze kring ook niet redt, geeft les, voelt zich miskend en neuriet de werkdrukblues. Kortom, de ambitie om te presteren in leren met kinderen is flinterdun en nogal persoonsgebonden. Ouders zien dit, kiezen voor de particuliere oplossing en sturen het kroost naar bijles. Bijles pompt de gemiddelde score van gestandaardiseerde toetsen op en kinderen zonder bijles betalen op het komend centraal examen met een lagere N-term. Zij hebben daardoor een grotere kans op zakken. Ofwel, de niet particulier getrainde leerling moet meer punten scoren voor een voldoende. Dus ja, maak het onderwijs inclusief. De beste leraren voor de klas, niet op kantoor en particuliere examentraining is verboden. Een gelijk speelveld voor alle leerlingen, is dat niet belangrijker dan politiek correct taalgebruik?
Maar dat radiogesprek kwam niet. De VO-raad en LAKS hadden geen zin. Later begreep ik dat het LAKS bedreigd was. Best gênant, kinderen bedreigen. Maar dat neemt niet weg, het persbericht van diezelfde kinderen werd in elk praatprogramma besproken. Intussen komen echte problemen zoals bestuurlijk onvermogen, dalende motivatie, kwaliteit van leraren en systemische uitsluiting van kansarme kinderen niet eens in de buurt van de tafels van die praatprogramma’s. In de woorden van Logan Roy, de mediamagnaat in de HBO-serie ‘Succession’: I love you, but you are not serious people. Het verdriet van onvermogen is oneindig.