- blad nr 3
- 1-3-2023
- auteur M. Dubbelman
- Column
‘Juf, ik word gek van dat getik’
Voor het eerst maakt mijn groep 7 alle toetsen in één week: begrijpend lezen, rekenen, spelling en werkwoordspelling. In de middag mogen ze knutselen aan hun mummies en piramides voor een project over Egypte of kijken we Lampje.
Had ik iedere leerling een druivensuikertabletje moeten geven? Of leg ik dan onbedoeld nog meer druk op iets waarvan ik vind dat we er al teveel druk op leggen? Ik hou het bij een kort en welgemeend ‘veel succes’.
Sinds mijn transformatie tot juf, kijk ik non-stop naar mezelf door een rietje. Knettergek word ik er soms van. Is die sweater niet te nonchalant? Nemen ze een netjes geklede juf niet veel serieuzer? Maar dragen waarin jij je fijn voelt, wil ik ook voorleven.
Moet ik daarom nu ook altijd een appel eten in plaats van Sultana in de pauze en nooit en rijstwafel met een chocoladelaagje? Mag ik nog wel ‘kak’ zeggen als er iets misgaat? Zoveel vragen en dan moet ik ze ook nog van alles leren.
Groep 7 is een leerjaar waarin ze nog karrevrachten aan nieuwe lesstof te verstouwen krijgen, maar ook een jaar waarin ze over een paar maanden hun voorlopige eindadvies zullen krijgen.
De Cito-toetsen, gemeten vanaf groep 6, zullen in hoge mate bepalen in welk bakje van het voorgezet onderwijs we de leerlingen straks laten voorsorteren.
Alleen is het speelveld waarin kinderen deze toetsen maken zo ongelijk als wat. De een raakt uitgerekend op de toetsdag haar geluksarmbandje kwijt en komt de teleurstelling nauwelijks te boven. Andere kinderen hebben al jaren hoofden vol zorgen om een zieke ouder of een nare echtscheiding.
Weer andere leerlingen krijgen duurbetaalde bijlessen. Of leerlingen hebben ouders die online Cito-toetsen met de antwoorden erbij kopen. Sommige kinderen hebben leerkrachten, die gericht oefenen met reken-Cito-opgaven waarvan ze alleen de getallen veranderen. Anderen weer niet.
Of ze hebben docenten die spellingslessen naar voren halen, omdat ze weten dat ze dan beter zullen scoren op de Franse leenwoorden bij de Cito spelling.
Maar er zijn ook kinderen met meesters en juffen die daar niet eens aan denken. Er zijn zelfs leerkrachten, die kinderen hun fouten in de Cito-spelling laten verbeteren en de resultaten daarna pas in het leerlingvolgsysteem zetten. En ik begrijp ze allemaal en ook weer niet. Als moeder vond ik al jaren iets van de Cito-toetsen, maar als juf nu ook. Ik weet alleen nog niet precies wat.