blad nr 1
1-1-2023
auteur T. van Gelder
Column

Smoesjes

Over werken in het onderwijs bestaan hardnekkige misverstanden. Dat we zo dankbaar moeten zijn dat we dit werk mogen doen bijvoorbeeld. Het opleiden van de volgende generatie is inderdaad dankbaar werk. Maar het misverstand begint bij het belonen van dat werk. Omdat het werk zo mooi is en belangrijk mogen we geen passend salaris en goede werkomstandigheden eisen. In mijn beleving heeft het een niets met het ander te maken. Als je deze redenatie doortrekt, vind ik dat de mensen die zomers de groene vuilcontainers ophalen het hoogste salaris van Nederland moeten verdienen.
Het Onderwijsblad onderzocht de (on)mogelijkheden om een salarisschaal hoger te krijgen. In no-time kwamen er duizend reacties op de vraag: hoe gaat het bij jou op school als je een schaal omhoog wil? De beste weg naar succes, bleek de meest onsympathieke. Vertrekken naar een andere instelling.
De verklaringen voor het niet krijgen van een betere schaal variëren. Onvoldoende financiering, het past niet in het team, het kan nu niet. In mijn reactie noemde ik dit smoesjes.
Het raakt sommige schoolleiders dat ik ze wegzette als smoesjesvertellers. En dat begrijp ik: als gedelegeerd werkgever, de schoolleider, werk je je in deze tijd het snot voor de ogen om alle gaten te vullen.
En er zijn goede voorbeelden. Werkgevers die hun personeel het gevoel geven dat ze ertoe doen, die transparant zijn over carrièremogelijkheden.
Want je kunt nog zo lang naar je rooster staren, zonder voldoende mensen lukt het niet. We hebben ons de laatste jaren echt rot onderhandeld om mensen de mogelijkheid te geven door te groeien in hun schaal. Dat motiveert en zorgt ervoor dat mensen het onderwijs niet verlaten. Schoolleiders maak je hard voor je mensen en als er niet genoeg geld is voor het personeel, laat je dan horen bij je schoolbestuur.
We hebben iedereen nodig, en ja, daar willen we ook gewoon goed voor betaald worden.