- blad nr 1
- 1-1-2023
- auteur M. Lange
- Flashback
‘In zijn lessen proefde ik vrijheid’
“Ik was niet de ideale leerling op de middelbare school. Mijn mentor van de eindexamenklas havo op het Groene Hart Lyceum in Alphen aan den Rijn, zei tegen mijn ouders: ‘Dat is de pest met dat jong, hij kan het echt wel, maar dat schoolse past niet bij hem, daar komt hij niet goed in uit.’ Dat klopte. Maar bij Wim Janssen, docent tekenen en kunstgeschiedenis, was het anders. Ik zie hem zitten in zijn tekenlokaal, het was net een atelier. Hij was ook echt een kunstenaar. In zijn lessen proefde ik vrijheid. Je kon een soort van vrij werken en hij keek niet de hele tijd op je vingers. Tijdens de tekenles mocht je naar muziek luisteren en ik bleek dezelfde muzieksmaak te hebben als Wim Janssen. Hij leerde mij Tom Waits kennen, en ik leerde hem Garland Jeffreys kennen. Hij gaf ook kunstgeschiedenis. Het was een soort hoorcollege, maar ik heb hem nooit met een of andere officiële lesmethode in zijn hand gezien. Hij had zelf een diaserie gemaakt en ik werd een Picasso liefhebber, door hem. Hij leerde mij kijken naar het schilderij Les Demoiselles d’Avignon, de Nachtwacht van de moderne kunst, volgens Janssen, en daarna wist ik zeker dat ik het een keer in het echt wilde zien. Docenten die impact hebben op hun leerlingen, zijn vaak leraren die een eigen interesse hebben voor het onderwerp.
Wim Janssen had half lang haar en droeg kunsterige blouses en gekleurde colberts. Mijn oude leraar Frans, ook een leraar die me aansprak, droeg juist stijf gesteven driedelige pakken. Het is de persoonlijkheid die me aanspreekt en dat is mijn hele leven onveranderd gebleven.
Ik was op de middelbare school geïnteresseerd in natuur, kunst en geschiedenis, en dat is altijd zo gebleven. Ik hield evenveel van vogels als van kunst, maar op school viel dat niet in een profiel te combineren. Als kind wilde ik dierenoppasser worden. Dat ik na mijn eindexamen, zoals veel klasgenoten naar de pabo ging, was omdat ik houd van het vertellen van verhalen. Maar ik liep er vast, het schoolsysteem met jargon als smart doelen stellen en competenties verwerven, was niks voor mij. Op een gegeven moment ging ik geschiedenis studeren en kreeg ik een bijbaantje als afwasser in de vogelverzorging. Zo werd ik uiteindelijk ook vogelverzorger bij Artis. Eerst met de bedoeling voor één zomer, maar nu zit ik er al vijftien jaar. En het leuke is, twee collega’s bij Artis zijn oud-leerlingen van Wim Janssen: het hoofd educatie en de medewerker kunst en erfgoed. Ze spreken met dezelfde liefde over hem en over hoe vormend hij is geweest.”
Wim Janssen (73), oud-docent tekenen en kunstgeschiedenis: “Ik ben blij verrast met Jobs verhaal, omdat het de essentie raakt van de opzet van beeldende vorming op het Groene Hart Lyceum. Het gaat om de persoonlijke ontwikkeling van de leerling binnen de groep. Vrijheid is daarbij noodzakelijk. Het gaat om passie, visie en kwetsbaarheid. Ik ben altijd blij als leerlingen als Job voor hun passie kiezen. Ik wil hem ook nog danken voor Garland Jeffreys.”