- blad nr 5
- 1-5-2022
- auteur T. van Gelder
- Column
Waar blijft het mbo?
Zelf heb ik voordat ik voorzitter werd, gewerkt in het mbo en daarom ben ik altijd alert wanneer het mbo weer vergeten wordt. En dat is best vaak. Het inspectierapport Staat van het onderwijs? Het gaat niet over het mbo. Veel kinderen uit Oekraïne die in moeten stromen? Het gaat niet over de leerlingen die instromen in het mbo. Kwaliteitsimpuls voor het hele onderwijs? Het gaat niet over het mbo. Lerarentekort? Het gaat niet over het mbo.
Het mbo is groot en divers, misschien soms te groot voor mensen om te snappen wat hier allemaal gebeurt en kan. Op het mbo zitten een half miljoen studenten. Dat is net zo veel als de stad Den Haag.
Hoe graag ik het ook zou willen, het mbo krijgt niet de aandacht die het verdient. Als het gaat over het lerarentekort, heeft de maatschappij er zelf vooral last van als ouders merken dat de basisschool gesloten is en ze zelf niet naar het werk kunnen. De mbo-studenten zijn hier te oud voor en de ouders merken het niet. Wanneer we zakken in internationale lijstjes voor excellent universitair onderwijs, dan is dat slecht voor onze internationale uitstraling, maar dat onderzoek wordt nooit gedaan op een mbo. Het mbo is eigenlijk het gewone midden. Daar waar de meeste mensen in leven. Het midden. Niet het meest spannende, niet het meest kwetsbare, maar wel de kurk waar alles op drijft.
Het is een beetje vergelijkbaar met de discussies over inkomens. Vaak gaat het over de topinkomens, of juist over mensen die helemaal niet rondkomen. Terwijl de meeste mensen gelukkig een beetje in het midden zitten. Maar ook de mensen in het midden zoeken een huis, het beste onderwijs en willen een veilige omgeving. Ook in het mbo willen we het beste onderwijs voor onze studenten, willen we minder stress en minder werkdruk en meer waardering voor docenten. Ik zal de zolen onder mijn schoenen blijven verslijten voor iedereen in het onderwijs, inclusief het mbo.