blad nr 5
1-5-2022
auteur E. Pleij
Column

Graven

Soms moet ik flink graven om een leuke eigenschap van een kind te vinden. Vroeger dacht ik dat ik van ieder kind zou kunnen houden, maar niet alle kinderen zijn leuk. Op het uitspreken daarvan heerst een taboe. Ik kan eeuwig op mijn roze juffenwolk blijven zitten en overal verkondigen dat ik van ieder kind evenveel houd, maar dat is niet zo. Zo hoorde ik een paar jaar geleden op televisie een irritant vrolijke juf die genomineerd was voor de Global Teacher Prize zeggen dat ze alle kinderen iedere dag even leuk en bijzonder vond. ‘Every child is a present sent from God. You have to give them love, than they will grow everyday’, legde de Amerikaanse juf uit. Verbaasd staarde ik naar het scherm. Lag het nu aan mij? Of was dit een soort missverkiezing waar je een onhaalbare ambitie moest uitspreken? Tuurlijk, zij heeft nog nooit een echte etter in de klas gehad. Nou, ik wel! In dat jaar vroeg ik een wijze onderwijzer om advies. ‘Ga op zoek naar een eigenschap die je aanspreekt in het kind’, tipte zij. ‘Bouw die eventueel om in je hoofd en geef het kind een taak. Als een kind geen enkel moment van de dag stil kan zitten, dan is hij lekker bewegelijk, wordt hij jouw postbode. Als er één constant met zijn vingers in zijn neus, mond of oren zit, weet je zeker dat hij vast veel interesse in het menselijke lichaam heeft: je laat hem voor de koptelefoons, tissues en drinkbekers zorgen. De zintuigelijke faciliteitenmanager noem je hem. Graaft en gij zult vinden.’ Ook dit jaar moest ik weer eens diep graven bij een leerling. Meike klaagde de hele dag. Er was altijd wel wat. Een strippenkaart met maar tien vragen of opmerkingen op een dag werkte niet, sociale vaardigheidstraining had weinig resultaat en een kind-hulpplan was geen succes. En dan is daar toch opeens dat moment. Meike moet een ingewikkelde tekenopdracht maken. De meeste kinderen zuchten of zeuren om een nieuw blaadje. Meike niet. Het kan ook zijn dat haar strippenkaart vol is, maar daar zeurt ze dan in ieder geval niet over. Dit is vooruitgang. Het puntje van haar tong hangt uit haar mond. Heel voorzichtig gaat ze te werk. Keurig binnen de lijntjes. Ze is als laatste klaar, maar exact binnen de afgesproken tijd. Het resultaat is prachtig. Meike is nog niet helemaal tevreden. Een echte perfectionist. Mijn juffenhart maakt een sprongetje. Ik zie geen zeurkous meer. Ik stel Meike als voorbeeld voor de klas. Meike straalt. Haar nieuwe taak is tijdmanager. Meike weet wanneer we naar de bibliotheek moeten, kondigt de verjaardagen aan en let op de pauzetijden. Het werkt. Meike bloeit en ik mag oogsten.