- blad nr 5
- 1-5-2022
- auteur R. Wisman
- Flashback
‘Zij leerde mij te durven’
“Ik ben de oudste van drie uit een gezin met een notaris als vader en een moeder die schilderde en kleren maakte. Mijn ouders kozen voor de Haarlemse Montessorischool vanwege de aandacht voor de creativiteit en oog voor het individu. Ik was een introvert, maar uitgesproken creatief kind dat graag knutselde, tekende, verhalen schreef en muziek maakte. Daar wilde ik iets mee, dat voelde ik als ik naar de weeksluiting keek. Maar hoe leer je durven om voor de rest van de school je gedicht op te zeggen of een stuk op je viool te spelen?
De piano die mijn vader voor zichzelf kocht, bleek op mijn elfde ook hét instrument voor mij. Een bevriende jazzpianist leerde me blues en rock in plaats van het brave Roodborstje tikt tegen het raam. Rond diezelfde tijd kwam er een nieuwe muziekjuf op school, Gon Hoefsloot. Een meisjesachtige conservatoriumstudent met sluik donkerblond haar en een Joni Mitchell-achtig tijdloze uitstraling.
Ze speelde piano en gitaar en maakte zelf liedjes. Wauw! Ik wilde dolgraag bij haar in het koor en speelde mezelf in de picture door bijvoorbeeld iets langer door te zingen dan de rest. Gon slaagde erin me verder uit mijn schulp te laten komen, ze had een prettige nabijheid waarmee ze je op een vriendelijke manier corrigeerde en stimuleerde op zoek te gaan naar eigenheid. Dankzij haar kreeg ik meer zelfvertrouwen en moed en zodoende de hoofdrol in een toneelstuk als vals zingende operazangeres, compleet met een idiote jurk van mijn moeder. Toen de omroep IKON op zoek was naar kinderen voor een jeugdserie zat ik bij de uitverkorenen.
Gon vroeg me daarna mee te doen als pianist en tweede stem bij een radioprogramma over pubers. Zij schreef daarvoor wel vier nummers per week. Haar bezig te zien, zette ook mijn fantasie aan. Kleine gebeurtenissen, grote gevoelens; je kan overal een liedje van maken, leerde ik van Gon. Toen ze voor Kinderen voor Kinderen de Brugklas Boogie schreef, werd ze definitief mijn held. Ik experimenteerde graag met teksten, ritmes en vormen en voelde dat daar mijn toekomst lag. Zij was een rolmodel, ik dacht: als zij het kan, kan ik het misschien ook. Zij liet me zien hoe je liedjes uit de lucht kunt plukken. Dat je ze kunt horen door naar jezelf te luisteren. Dat je met korte zinnen een nieuwe wereld kan scheppen, maar ook hoe je er structuur in aanbrengt. Die ontwikkeling in mij is begonnen bij haar.”
{kader}
Gon Hoefsloot was muziekdocent op de Haarlemse Montessorischool van 1977 tot 1979. Daarna gaf ze op verschillende scholen muziekles en was ze actief als componist. In 2017 ging ze met pensioen.
“Mylou was één van mijn eerste leerlingen. Op het feest ter ere van mijn pensioen zong zij twee liedjes die ik in 1981 voor haar schreef. Als puber al had Mylou een muzikale passie en onstilbare honger om te leren. Ze studeerde de liedjes goed in en stelde zich constructief en enthousiast op tijdens de repetities en opnames. Ik zag haar groeien door de muziek.”