blad nr 1
1-1-2022
auteur T. van Haperen
Column

Groundhog day

December. Op Twitter staar ik naar een bericht van de minister. Met daaronder een foto van een teamsvergadering. Achter het scherm zitten leraren. Achter een tafel staart minister Arie Slob naar het scherm. Volgens Slob hebben deze leraren het zwaar, maar zij willen graag dat de scholen openblijven. Even later tweet een van de deelnemers zich niet te herkennen in het bericht.
Daar gaan we weer, denk ik. Normaal werkt besturen in een crisis zo; de beslisser maakt een rationele afweging, pakt zijn verantwoordelijkheid en staat voor wat hij vindt en doet. Maar hier wederom dat deuntje in de categorie ‘u vraagt, wij draaien’; jullie willen de scholen open, ik houd ze open. En dan een particulier gesprek misbruiken voor propaganda op Twitter, het strandt in nog meer reputatieverlies.
Vooral ook omdat leraren inmiddels een rothekel hebben aan Slob. Ze werken zich het snot voor de ogen, met gebroken kinderen, die uitvallen, weer terugkomen. Ze werken achterstanden weg, gratis en voor niks, want die 8,5 miljard NPO-gelden, dat bedrag is voor de edupreneurs. Bij wijze van waardering voor deze inspanning ontvangt het kanonnenvoer over 2021 een koopkrachtdaling van 4 procent. Kortom, bij alles wat deze minister zegt, springt de gemiddelde leraar in de fuck you-stand.
Jij en ik verwachten iets anders van een nationaal leider. Natuurlijk, scholen kunnen en moeten open. Regel hoe dat zo veilig mogelijk kan! Kleinere klassen, ventilatie, mondmaskers, verplicht sneltesten, boosteren en inderdaad, minimaal koopkrachtbehoud. Maar Arie gaat dat niet regelen. Of het nu om geld of sneltesten gaat, hij flikkert de handel over de heg en roept; wat je ermee doet, kijk maar.
Een boterham nul daadkracht, belegd door eindeloos gelul, dat is twee jaar lang de crisistraktatie uit Den Haag. Aangevuld met elke avond kindervriend en OMT-lid Károly Illy als handelaar in beelden van doem en verderf. En ja, het zijn geen makkelijke tijden, maar juist kinderen hebben tijd en zijn veerkrachtig. Zij werken hun verlies weg, echt, komt goed. Maar stop met dat eindeloos downplayen van risico’s. Eerst krijgen kinderen geen corona, dan worden ze niet ziek, geven het niet door, daarna, okay, doen ze wel, maar ook dan is de kans op besmetting voor leraren niet groter dan die van een medewerker in een fritestent. Het is allemaal niet waar.
Ik staar naar de tweet van de minister, retweet hem, zet er iets onaardigs bij, ik moet dat eigenlijk niet doen. Maar Arie Slob heeft het onderwijs twee jaar lang opgesloten in een groundhog day. Elke dag besluitenloosheid, gerechtvaardigd met leugens en in de avond Károly Illy in een talkshow. Die grounhog day is deprimerender dan de leerachterstanden. Slecht bestuur is het echte probleem van het Nederlands onderwijs. Hoe verder? We gaan het zien.

Ton van Haperen is leraar economie en lerarenopleider