• blad nr 6
  • 1-6-2021
  • auteur M. Lange 
  • Geld telt

 

‘Ik laat me niet leiden door geld’

Faisel Ahmadali was gym-, geschiedenis- en rekendocent in Suriname. Nu werkt hij als schoolondersteuner bij het Samenwerkingsverband voortgezet onderwijs Amsterdam-Diemen. Hij droomt van reizen naar exotische oorden.

Huishoudboekje

Netto maandinkomsten
Schoolondersteuner, 1,0 fte € 3100

Vaste maandlasten
Hypotheek € 1000
Gas en electriciteit € 90
kpn € 100
Premie levensverzekering € 68
Zorgverzekering € 160
Zorgverzekering zoon € 130
Leaseauto € 292
Benzine € 210
Sport € 35
Individuele trainingen sinds corona € 35
Boodschappen € 350
Goede doelen € 30
Totaal € 2500
Laatste grote uitgave: nieuwe bank 1900 euro

{klokjes}
Met een boek naar bed

3.30
“Ik slaap niet zo veel en word vroeg wakker. Het eerste wat ik doe, is naar buiten gaan met een kop koffie. Daarna start ik mijn computer op.”

8.00
“Ik ontbijt met yoghurt. Voor corona ging ik vier keer per week om 7.00 uur naar de sportschool. Om 8.00 uur heb ik al heel wat mailtjes beantwoord.”

13.00
“Het liefst eet ik tussen de middag warm. Net als in Suriname. Nu ik meer thuiswerk, kan dat. Ik let goed op of ik gezond eet. Maar één keer per week rijst of aardappelen.”

16.00
“Als het kan, eet ik vroeg en meestal een broodje. Ik houd er ook van om naar restaurants te gaan, maar ik eet nooit later dan 20.00 uur.”

20.00
“Met een boek naar bed. Ik slaap maar zo’n vier uur per nacht, maar in bed lig ik in ieder geval warm. Ik lees veel.”

Faisel: “Ik groeide op in een Hindoestaans gezin in Suriname en bij Hindoestanen is het gebruikelijk om je kinderen wat mee te geven. Je laat altijd wat voor ze achter. Je wilt je kinderen vooruit helpen in het leven. Wij waren thuis met zeven kinderen en ieder van ons kreeg van mijn vader een perceel, een stuk land. Mijn drie kinderen probeer ik ook te helpen. Ik heb net een nieuw huis gekocht in Almere en ik heb mijn dochter de vrije hand gegeven om het in te richten. Zij heeft kunstopleiding Artemis gedaan, richting styling en design. Ze droomt ervan om naar New York of Parijs te gaan voor haar werk. Ik heb haar in mijn huis carte blanche gegeven, zodat ze kan oefenen. Ja, dat kost wat geld. Ze heeft een dure smaak. Zij heeft een bank uitgekozen van 1900 euro. Een grote bank van drie meter. En ze kwam met wandlampen van 200 euro per stuk. Ik heb niet tegengestribbeld, dan had ik haar niet de vrije hand moeten geven. Ik vind het leuk om haar erbij te betrekken. Met het huis heb ik ook voor ogen dat mijn zoon, hij is nu 25, er kan gaan wonen als ik ga reizen. Zo wil ik hem een duw geven. Op den duur als ik het huis verkoop, heb ik een spaarcentje. Zo denk ik na over alle facetten van mijn huis.”

Vervroegd pensioen
“Mijn droom is om met vervroegd pensioen te gaan en te reizen naar Suriname, Curaçao, Thailand, Vietnam en andere exotische oorden. Ik hou van de culinaire kanten van een land en van natuur. Een vriend uit Curaçao vraagt elke keer als hij belt: ‘Wanneer kom je nou?’ Ook mijn broer zegt steeds: ‘Suriname is heus veilig wat betreft corona, wanneer kom je?’ Over twee jaar hoop ik eropuit te kunnen trekken. Ik probeer ook bij de dag te leven, maar als je een droom wilt verwezenlijken op de langere termijn, dan moet je stappen zetten en plannen maken. Ik probeer gezond en fit te blijven, zodat ik niet dood neerval net voor of net na mijn pensioen, zoals sommige vrienden is gebeurd. Als ik fit blijf, kan ik over twee jaar gaan doen wat ik altijd wilde doen. Ik ben een boogschutter en boogschutters zijn onrustig. Avontuurlijk ben ik altijd geweest. Ik zie voor me dat ik straks tien maanden per jaar weg ben en twee maanden terugkeer.”

Suriname
“Toen ik jong was, had ik een goed leven in Suriname. Ik had een goed inkomen. Ik werkte als docent en samen met mijn broer namen we de zaak van mijn vader over. Mijn eerste vrouw wilde toen per se naar Nederland. Met tussenpozen ben ik steeds teruggekeerd naar Suriname, want ik kon hier helemaal niet meteen aarden. Ik heb een dochter uit mijn eerste huwelijk en een dochter en een zoon uit mijn tweede relatie. Voor de kinderen bleef ik in Nederland. Nu ze volwassen zijn, kan ik eigen plannen maken. Sinds een tijdje ben ik alleen en ik begin het steeds lekkerder te vinden. Als ik ’s ochtends vroeg vijftien kilometer wil gaan wandelen in de duinen hoef ik niemand iets uit te leggen.
Door geld heb ik me nooit laten leiden. Als er minder is, geef ik minder uit. Als er meer is, leef ik ruimer. Geld is niet belangrijk in die zin. Ik houd van eten op bijzondere plekken, zoals een sfeervol Frans huiskamerrestaurantje in Amsterdam. Met boodschappen doe ik niet zuinig. Ik koop wat ik wil kopen. Als ik een kledingstuk zie, en ik vind het echt mooi, dan koop ik het ook. Maar in mijn achterhoofd weet ik wat ik kan uitgeven.
Mijn spaarpot is mijn huis. Als ik het verkoop, gaat een deel van het geld naar mijn kinderen. Ik neem zelf ook wat ik nodig heb, maar ik verdeel alles eerlijk over vier.”

Dit bericht delen:

© 2024 Onderwijsblad. Alle rechten voorbehouden
Het auteursrecht op de artikelen in dit archief berust bij het Onderwijsblad, columnisten of freelance-medewerkers. Het citeren van delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Volledige overname, herplaatsing of opname in andere publicaties is slechts toegestaan na overleg met de hoofdredacteur via onderwijsblad@aob.nl Indien het gaat om artikelen van freelancers zal hiervoor een bedrag in rekening worden gebracht.