blad nr 5
1-5-2021
auteur T. van Haperen
Column

Pocket money

Ik werk op een school in een krimpregio. In mijn sectie is een collega directielid geworden. In de bovenbouw ontstaat daardoor een vacature, een krimpende, niet echt wervend dus. We hebben een aantal sollicitatierondes gedaan, over meerdere jaren, lang verhaal kort, de geschikte opvolger is niet gevonden. En dus treedt scenario twee in werking. We hebben een uitstekende tweedegrader, zij heeft kleine kinderen, een man met een drukke baan. Een opleiding erbij doen is daarom wat veel. Maar de juiste bevoegdheid telt en dus zijn we gestrand in het traject ‘there are many roads, but there is only one way’.
Mijn collega gaat met wat hulp van mijn directie de eerstegraadsopleiding doen. Er is echter een probleem. Ze heeft een lerarenbeurs nodig. Eind deze maand hoort ze of ze die krijgt. En dat is allerminst zeker.
Vorig jaar juli ging er namelijk een streep door diezelfde beurs voor 2400 leraren. Alles was al geregeld: studieverlof, vervanging, maar een paar weken voor het einde van de zomervakantie bleek dat het er even niet in zat. De minister had namelijk het bedrag voor die lerarenbeurs van 82 miljoen in 2019 teruggeschroefd naar 78 miljoen in 2020, gevolgd door een extra verlaging naar 50 miljoen, vanwege bestrijding lerarentekort. Dat kon volgens de minister, want die leraren vragen die beurs toch niet aan. De Kamer zag het knikkebollend aan.
Toen die 2400 beurzen werden afgewezen, ontstond na het zomerreces onder Kamerleden een gevoel van, oei, dit is gênant. Ze dienden een motie in, maar minister Slob voerde die niet uit, want minister Wopke Hoekstra van Financiën weigerde bij te passen.
Let wel, het ging om bedrag van 20 miljoen euro. Voor een minister is dat pocket money. Zet het naast de 8,5 miljard die Hoekstra vlak voor de verkiezingen wel kon vinden, om corona achterstanden weg te werken die we niet eens precies kennen. Laat ik het zo zeggen: het valt niet mee om mijn eten binnen te houden, terwijl ik dit opschrijf.
Maar goed, mijn collega zat om zeven uur in de ochtend van de eerste inschrijvingsdag achter de computer. Wat zij niet wist, is dat zeven uur eerder een horde collega’s hetzelfde deed, de server van DUO kon het digitaal verkeer niet aan. En die nachtelijke paniekaanvragen zijn verklaarbaar. Want als het geld er weer niet is en die 2400 afgewezenen gaan voor, dan is mijn collega kansloos, waarna ze waarschijnlijk kiest voor onbevoegd bekwaam lesgeven.
Arie Slob is de vleesgeworden Bob Dylan-quote: ‘When you think that you've lost everything, You find out you can always lose a little more’. Nu maar hopen dat die formatie opschiet.