• blad nr 9
  • 1-10-2020
  • auteur T. van Haperen 
  • Column

 

Donkerder wordt het niet

Het is 11 september, ik rijd op de snelweg en mijn gedachten kleuren inktzwart, Bin Laden achtige denkschema’s, gewoon even iets opblazen, boem. De triggers naar deze stemming zijn twee mediaberichten: het ontslag van een collega die een boekje schreef en de benoeming van een pedagogen slash onderwijskundigen-commissie die de leerinhoud van Curriculum.nu gaat legitimeren.
Paula van Maanen is mbo-docent en schreef een boekje over gepersonaliseerd leren en het logisch falen op school daarvan. Leren is namelijk altijd gepersonaliseerd, maar gepersonaliseerd onderwijzen, met de huidige leerling-leraarratio, is fysiek onmogelijk en eindigt in chaos, altijd. Maar haar werkgever houdt niet van kritiek en dus moet die mevrouw eruit. Nu mag je in dit land boekjes schrijven, de inhoud is bovendien uiterst braaf en dus hangt de kantonrechter het prijskaartje van de verstoorde arbeidsverhouding aan het ontslag, waarna de typische verlies-verliessituatie in werking treedt. Een feodale bestuurder mag met gemeenschapsgeld het Johnny Cash zinnetje ‘I shot a woman in Nijmegen, just to watch her die’ materialiseren, waarna een bevoegde leraar met een beroepsverbod thuiszit. Deze rechterlijke uitspraak geeft mij een onveilig gevoel.
De procedure rond Curriculum.nu versterkt dat gevoel. Ik was bij de hoorzittingen in de Tweede Kamer met brede kritiek op de warrige en inconsistente beschrijving van wat kinderen gaan leren op school. Conclusie? Curriculum.nu behoeft een stevige inhoudelijke correctie van een commissie van wetenschappers. Maar in die commissie zit niemand met verstand van didactiek en inhoud, laat staan vakinhoud. Commissielid Gert Biesta is bijvoorbeeld pedagoog, opvoeding is grondwettelijk aan de school en of de breuken nu wel of niet op de basisschool onderwezen moeten worden, daarvan heeft Biesta geen verstand. En wel of geen breuken, is nu net het enige voorstel uit de potpourri van curriculumwartaal dat journalisten begrepen; de breuken haalden de krant. Kortom, deze commissie gaat inhoudelijk niks veranderen, de trein heeft het station verlaten, klassiek voorbeeld van verzonken kosten falen, type Betuwelijn, tjoek, tjoek. Maar in combinatie met een andere, schimmige, bevoegdhedencommissie betekent dit wel het einde van de middelbare school zoals we die kennen. Vakonderwijs, verzorgd door leraren die dat vak ook gestudeerd hebben, verdwijnt. De onderwijzer is het nieuwe rolmodel, de pabo-isering van het algemeen vormend onderwijs een feit.
Woedend gooi ik mijn auto op de linker weghelft, geef groot licht, toeter, draai snoeihard een jaren zeventig concert van Lou Reed. Reed was in die tijd een scheldende, drugs gebruikende negatieve klootzak… mijn lichaam schreeuwt om drank en sigaren. Ik zit in een nihilistische reis naar het einde van de nacht. Het ontslag van Van Maanen en de Curriculum.nu-bullshit leren me dat ik de overgang naar het ochtendgloren niet meer ga meemaken. Ik bivakeer in de donkerte. Tot het echt donker wordt.

Ton van Haperen is leraar economie en lerarenopleider

{streamer}
De pabo-isering van het algemeen vormend onderwijs is een feit

Dit bericht delen:

© 2025 Onderwijsblad. Alle rechten voorbehouden
Het auteursrecht op de artikelen in dit archief berust bij het Onderwijsblad, columnisten of freelance-medewerkers. Het citeren van delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Volledige overname, herplaatsing of opname in andere publicaties is slechts toegestaan na overleg met de hoofdredacteur via onderwijsblad@aob.nl Indien het gaat om artikelen van freelancers zal hiervoor een bedrag in rekening worden gebracht.