blad nr 8
1-9-2020
auteur E. Stolk
Column

Zij-instromer

Mijn droom was nooit om leraar te worden. Ik wilde ‘iets met theater’. Dat kwam vooral door meester Van Abs, de hippe meester die elke dag naar school kwam op zijn Zündapp, pijprokend in de klas zat en standaard aan het einde van de middag zijn gitaar pakte. Wij voegden ons in een kring om hem heen en zongen de prachtigste liedjes. Teksten door hemzelf geschreven, op bekende melodietjes. Ook hadden we alle ruimte voor toneelstukjes, dansjes, sketches en speelde ik mijn eerste keer voor ‘publiek’ op mijn klarinet in de klas. Van de zenuwen kwam er eerst een pieptoon, de klas lachte. Meester legde uit hoe een riet van een klarinet werkt en dat je, als je een beetje zenuwachtig bent, misschien iets te hard het mondstuk dichtknijpt. Ik heb het concertje goed kunnen volbrengen. Door meester Van Abs ging ik Kunst & Kunstbeleid studeren en werkte ik jarenlang bij een theater en concertzaal. Geweldig! Maar na een aantal jaren dacht ik, is dit het? Ik wil naast de kunsten meer bijdragen aan de maatschappij. Ik dacht aan meester Van Abs die zoveel voor mij had betekend. Dat wilde ik ook!
Zo ben ik als zij-instromer het onderwijs in gegaan. Het was zwaar, ik werd voor de leeuwen gegooid. Maar wat een voldoening. En wat een uitdaging, elke dag weer.
Nu hebben we meer dan ooit de zij-instromers nodig. Want het tekort is gigantisch. Om samen met de mensen die het onderwijs nu draaiende houden onze jongeren, van basisschool tot universiteit, te inspireren, te motiveren, een vak te leren en kennis bij te brengen. Om onderdeel uit te gaan maken van de groep van leraren en ondersteuners die op de scholen, mbo’s, hogescholen en universiteiten zorgen voor het Nederland van de toekomst. Waar kennis een van de belangrijkste grondstoffen blijft voor een positieve menselijke maatschappij en een bloeiende economie.